یک آیه یک تدبر 
 

قلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم‌ بِالاخْسَرِينَ أعْمَالاً (103 - کهف)
بگو (ای پيامبر!) آيا شما را از زیانکارترین مردم آگاه‌ سازیم؟!

 الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي‌ الْحَيَو'ةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (104 - کهف)
 آنان‌ كسانی هستند كه‌ سعی و كوشش‌ آنها در (راه‌ تحصيل‌) زندگانی دنیا (زندگی پائين‌تر و پست‌تر) گم‌ شده‌ است‌ در حالی كه‌ خودشان‌ می‌پندارند كه‌ نيكو عمل‌ می‌نمايند! 

طبق آیۀ مذکور٬ بسیاری از ما اعمال نیک انجام می‌دهیم ولی غافلیم که این اعمال نیک نه‌ تنها سودی ندارد بلکه باعث ضرر دنیوی و اخروی ماست.

کسی که برادر و خواهر مستمندی دارد و به‌ جای صله‌رحم و انفاق به آنها، به دیگران بخشش می‌کند و از ارحام خود غافل است، کسی که در روز عاشورا نذری طبخ کرده و درب منزل را بر روی فقراء می‌بندد و بر اغنیاء و دوستان خود می‌گشاید و گمان می‌کند که نذری او قبول شده و حاجت‌روا گردیده است، یا کسی که به والدین خود پرخاشگری می‌کند ولی خرج و مخارج زندگیشان را می‌دهد و گمان میکند برای این پول‌هایی که خرج می‌کند بهشتی است، یا کسی که بدهی دارد و به کسی بدهکار است و او در شرایط سخت اقتصادی است ولی این فرد، به زیارت کربلا میرود و آرزوی حاجت گرفتن از امام حسین (علیه السلام) را دارد، یا کسی که نماز صبح او به عمد قضاء می‌شود در حالی که شب تا نیمه در هیئت عزاداری می‌کند و امید شفاعت امام حسین (علیه السلام) را دارد، یا کسی که فرزندش کفش ندارد تا مدرسه برود ولی او خیرات می‌دهد تا ثواب کند و ده‌ها عمل مشابه این اعمال.....

اما علت اینکه انسان به چنین حالتی گرفتار می‌شود، این است که علم به قرآن و دین ندارد و هرچه را در دیگران می‌بیند تصور می‌کند که درست و صحیح است و آن را کورکورانه انجام می‌دهد.

نقل شده از کانال تلگرامی اخلاق و معرفت در قرآن و روایات به نشانی akhlaghmarefat@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.


خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.