مداحان اهل بیت (علیهم السلام) در شب هشتم محرم الحرام به یاد حضرت علی اکبر (علیه السلام) نوحه‌خوانی می‌کنند
از سالها قبل رسم بر این بود که هر یک از روز‌های دهه اول ماه محرم به نام حماسه‌سازان عاشورا نامگذاری شود. معنای این اسامی در هر روز، ویژگیهای یکی از اولیای دشت نینوا را بیان می‌کند. البته مفهوم آن بدین معنا نیست که هر کدام از شخصیت‌های مذکور در همان روز به شهادت رسیده‌اند. نامگذاری شب‌های محرم از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت، برای زنده نگه داشتن یاد حماسه بزرگ عاشورا انجام شده است.
در این گزارش به نامگذاری شب هشتم محرم به نام حضرت علی اکبر (علیه السلام) می پردازیم؛
علی بن الحسین در ۱۱ شعبان ۳۳ هجری قمری به دنیا آمد و در ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری به شهادت رسید. علی اکبر فرزند ارشد امام حسین و مادرش لیلا دختر ابی مره بود . او در حالی که ۲۵ سال سن داشت اولین نفر از بنی‌هاشم بود که به میدان نبرد در واقعه کربلا رفت و شهید شد.
بدن او هنگام مجروح شدنش توسط دشمن تکه تکه شد و پس از روز عاشورا سر بریده او به همراه سر‌های کشته‌شدگان به شام، مرکز خلافت یزید برده شد.
علی‌اکبر در مقابل چشمان پدرش نزدیک به ده مرتبه به میدان نبرد رفت و هر بار نزدیک به دو یا سه نفر را کشت. او در حالی که خسته و تشنه شده بود نزد پدرش بازگشت و در خواست آب کرد، می‌گویند پدرش به او گفت: پسرم! ببین دهان من از دهان تو خشک‌تر است، اندکی پیکار کن که به‌زودی از دست جدت رسول خدا سیراب خواهی شد.
علی اکبر دوباره به میدان جنگ بازگشت، در میدان مردی به نام مر بن سعد یا مره بن منقذ عبدی از پشت به او ضربه‌ای وارد کرد که باعث شد او از اسب به زمین بیفتد؛ امام حسین که تا آن‌هنگام با گریه دیده نمی‌شد با دیدن سقوط پسرش شروع به گریه کرد. بعد از سقوط او دشمن علی اکبر را احاطه و بدنش را قطعه قطعه کرد.
مرتضی مطهری در این باره می‌گوید؛ شخصی با نیزه محکم آن‌چنان به علی اکبر زد که دیگر توان از او گرفته شد به طوری که دست هایش را به گردن اسب انداخت، چون خودش نمی‌توانست تعادل خود را حفظ کند. در اینجا فریاد کشید: پدر جان! الآن دارم جد خودم را به چشم دل می‌بینم و شربت آب می‌نوشم. اسب، حضرت علی‌اکبر (علیه السلام) را در میان لشکر دشمن برد و آنها با شمشیر بدنش را تکه تکه کردند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
سلام بر علی اکبر حسین(علیه السلام)
السَّلامُ عَلَیكَ یا أوَّلَ قَتیلٍ مِن نَسلِ خَیرِسَلیلٍ مِن سُلالَةِ إبراهیمَ الخَلیلِ،صَلَّى اللّه ُعَلَیكَ و عَلى أبیكَ، إذ قالَ فیكَ قَتَلَ اللّه ُ قَوما قَتَلوكَ ،یابُنَی َّما أجرَأَهُم عَلَى الرَّحمنِ و عَلَى انتِهاكِ حُرمَةِ الرَّسولِ!عَلَى الدُّنیا بَعدَكَ العَفا
سلام بر تو، اى نخستین كُشته از تبار بهترین بازمانده از نسلِ ابراهیم خلیل، درود خدا بر تو و بر پدرت، آنگاه كه درباره ات فرمود:
«خدا ،بكُشد آن گروهى را كه تو را كُشت .پسرم ! چه جرئتى بر خداى مهربان كردند. و چه جسارتى در هتكِ حرمت پیامبر، پس از تو اف بر این دنیا!»
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ