دیستروفی عضلانی چیست؟

23:13 1400/05/29 - یوری بویکا

یک متخصص ارتوپد گفت: بیماری دیستروفی عضلانی باعث ضعف دائمی عضلات شده و با گذشت زمان، عضلات کوچک و ضعیف می‌شوند.

ذبیح الله حسن‌زاده، متخصص ارتوپد اظهار کرد: دیستروفی عضلانی شامل گروهی از بیماری‌ها است که به مرور زمان باعث ضعیفتر شدن ماهیچه‌ها و انعطاف‌پذیری کمتر آنها می‌شوند.

او افزود: این بیماری کروموزومی و ژنتیکی است یعنی در ژن تغییرات و مشکلاتی رخ داده است که موجب پدید آمدن این بیماری می‌شود و نشانه‌های این بیماری بروز پیدا می‌کند. این بیماری در کودکی بروز پیدا می‌کند و در نوجوانی بیشتر می‌شود.

حسن‌زاده ادامه داد: اگر این عارضه کنترل شود، بیمار می‌تواند طول عمر نسبتا عادی داشته باشد اما اگر کنترل نشود، بیمار با مرگ زودرس مواجه می‌شود. در تشخیص، درمان و اداره بیماری‌های دیستروفی عضلانی کار تیمی انجام می‌گیرد که بسیار مهم است. این تیم شامل جراح ارتوپد، فیزیوتراپ، پاتولوژیست و گروه طب فیزیکی و همینطور برخی رشته‌های کمکی مثل متخصص قلب و ریه است.

او ضمن هشدار به والدین تاکید کرد: اگر کودکتان در راه رفتن مکرر زمین می‌خورد، در دویدن دچار مشکل است و حرکات محدود مفاصل، تورم در ساق پا و یا درد و سفتی عضلانی دارد یا در سنین نوجوانی نمی‌تواند روی پنجه‌های خود راه برود، باید فورا به پزشک معالج مراجعه کنید.

حسن‌زاده گفت: این بیماری به غیر از مشکل در راه رفتن، علائم دیگری هم دارد؛ مانند مشکلات تنفسی، انحراف ستون فقرات، مشکل در بلع مواد غذایی، عفونت‌های مکرر ریه و یا ناتوانی قلبی. در تشخیص بیماری دیستروفی عضلانی، پزشک با معاینه کودک آنزیمهای عضلانی را بررسی و در نهایت با مشاوره متخصص قلب و عروق و ریه تشخیص قطعی را اعلام می‌کند.

این متخصص ارتوپد درباره نحوه تشخیص تیم پزشکی تصریح کرد: پزشکان طب فیزیکی با تست نوار عصب و عضله به تیم درمان در تشخیص بیماری کمک می‌کنند.پزشکان ارتوپد بعد از عمل جراحی و نمونه‌برداری از عضله با کمک پاتولوژیست‌ها در آزمایشگاه عضله را بررسی می‌کنند. در جمع‌بندی این معاینه‌ها و آزمایش‌ها پزشکان می‌توانند به موقع بیماری را تشخیص دهند و درمان‌های متنوعی برای آن در نظر بگیرند.

 او ادامه داد: سر دسته این بیماری‌، دیستروفی عضلانی دوشن است. در گذشته این بیماران طول عمر کمی داشتند اما حالا با پیشرفت‌هایی که حاصل شده، طول عمر آن‌ها افزایش یافته است. طول عمر این بیماران در گذشته حداکثر ۳۰ سال بوده اما اخیرا طول عمر آنها افزایش یافته و  زندگی آنها کم عارضه‌تر و راحت‌تر شده است اما می‌تواند با استفاده از دارو‌ها و توانبخشی افزایش پیدا کند. آنها ممکن است به علت ناتوانی در راه رفتن در ابتدای کودکی به عصا، واکر و یا صندلی چرخ‌دار نیاز پیدا کنند.

حسن‌زاده یادآوری کرد: با مراجعه به موقع به پزشک و پرهیز از درمان‌های سنتی و سرخود، می‌توان از بروز عواقب ناگوار برای این بیماران جلوگیری کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان