ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

شام غریبان، در ادبیات و مرثیه‌های پارسی‌زبان به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواری این شب گفته می‌شود.

نوحه‌های این مراسم یادآور آوارگی اهل بیت امام حسین (علیه السلام) و اسیران و کودکان بازمانده از واقعه کربلا است که در غروب عاشورا، بی‌پناه در تاریکی شب، در بیابان کربلا به سر می‌بردند.

بعضی رسوم خاص، مانند روشن‌کردن شمع یا نشستن در تاریکی، باعث تفاوت عزاداری این شب با دیگر شب‌های محرم می‌شود.

شام غریبان در لغت و اصطلاح

یکی از معانی واژه غریب، دور افتاده از وطن است و گاهی برای کسی که بی یار و یاور مانده است نیز از واژه غریب استفاده می‌شود. شام غریبان نیز به معنای شب ِ مردم غریب و دورافتاده از یار و دیار آمده است.

در اصطلاح و در مرثیه‌های پارسی زبان، به غروب آفتاب روز عاشورا و سوگواریِ شبانه این شب گفته می‌شود.

اتفاقات شام عاشورا
سپاه دشمن غروب عاشورا زنان را از خیمه‌ها بیرون کردند و خیمه‌ها را آتش‌زدند. در این هنگام زنان فریاد می‌زدند و، چون چشم‌شان به کشتگان خود افتاد لطمه به صورت زدند.

عمر بن سعد غروب عاشورا سر امام حسین (علیه السلام) را با خولی اصبحی و حمید بن مسلم ازدی و سر‌های یاران و خاندان او را که هفتاد و دو سر بود، به همراه شمر، قیس بن اشعث و عمرو بن حجاج و عزره بن قیس نزد ابن زیاد فرستاد.

عمر سعد خود با جمعی از لشکریانش آن شب را در کربلا ماند و روز بعد نزدیک ظهر پس از دفن کشتگان سپاه خود، همراه اهل بیت امام حسین (علیه السلام) و دیگر بازماندگان، به سمت کوفه حرکت کرد.

نقل کرده‌اند که در شب یازدهم محرم که شام غریبان بود، حضرت زینب (سلام الله علیها) نماز شبش را ترک نکرد؛ اما به سبب ضعفی که او را فرا گرفته بود، نماز را نشسته خواند.

تاریخچه سوگواری شام غریبان
این عزاداری، تا قبل از مظفرالدین شاه، در تهران معمول نبود و، چون نوحه دسته‌گردانی شام غریبان به زبان ترکی است، می‌توان حدس زد که این عزاداری همراه ترک‌ها با مظفرالدین شاه، به تهران آمده باشد؛ چنان‌ که بزرگترین شام غریبان را هم در مسجد شیخ عبدالحسین، تکیه ترک‌ها می‌گرفتند.

در کتاب‌های زیارات، برای عصر روز عاشورا، زیارتی وارد شده که به منزله عرض تسلیت به پیغمبر (صلی الله علیه و آله)، امام علی (علیه السلام)، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و امام حسن (علیه السلام)، یعنی صاحبان عزا است. شاید مراسم شام غریبان نیز از این زیارت ناشی شده باشد.

آداب و رسوم
شام غریبان کم و بیش مانند یک مجلس روضه است، با این تفاوت که در این جلسه، چراغ روشن نمی‌کنند و با افروختن چند شمع، روشنی کمی به مجلس می‌دهند.

دسته‌های عزادار، عَلَم وکتل برنمی‌دارند و زنجیر و سینه نمی‌زنند، بلکه با صفوفی نسبتا منظم به مجلس می‌آیند، با گریبان‌های باز و با سکوت و متانت، مهموم و مغموم حرکت می‌کنند یا می‌نشینند. سرانجام روضه‌ای خوانده می‌شود که بیشتر به وقایع شب یازدهم محرم سال ۶۱ ق و سرنوشت اعضای خاندان امام حسین (علیه السلام) مربوط می‌شود.

در این سوگواری از کودکان و نونهالان برای تمثیل واقعه عاشورا استفاده می‌شود. این مراسم یادآور آوارگی اهل بیت امام حسین (علیه السلام) و اسیران و کودکان بازمانده از کربلا است که در غروب عاشورا، بی‌پناه در تاریکی شب، در بیابان کربلا به سر می‌بردند.

در شام غریبان نوحه خود را آرام و بی‌سروصدا می‌خوانند. گاهی همه می‌نشینند و یک بند اشعار خود را نشسته می‌خوانند و بعد برای خواندن بند دوم بلند می‌شوند و در حال راه‌ رفتن مصرع دوم را تمام می‌کنند و با این کیفیت افتان و خیزان وارد مجلس شده و خارج می‌شوند.

در دیگر کشور‌ها
در کربلا این شب را «لیله الوحشه» (شب وحشت) نیز می‌نامند. در این شب با ذکر مصائب کودکان و اسراء، برای نشان‌ دادن اندوه شمع روشن می‌کنند.

در پاکستان نیز در این شب، عزاداری را بعد از غروب آفتاب انجام می‌دهند و در این مجلس سوگواری، از روشنایی و فرش استفادہ نمی‌کنند.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

وقایع روز عاشورای محرم سال 61هجری(لحظه شهادت امام حسین علیه السلام)

يکی از اهل كوفه روايت كرده است : «من نديدم كسی را كه فرزندان و يارانش كشته شده باشد اما اينگونه شجاع و پر جرأت باشد.

مردان سپاه بر او می تاختند اما او با شمشير بر آنان حمله می كرد...
تا اينكه به فرمان عمر سعد لشكريانش از همه سو به امام (علیه السلام) حمله کردند.

در اين لحظه يكی از دشمنان سنگی زد كه به پيشانی حضرت اصابت كرد و خون بر صورت وی جاری شد. 
امام خواست آن خون را پاك كند كه تيری سه شاخه و زهر آلود بر سينه و قلب حضرت نشست...

امام فرمود : «بسم الله و بالله و علي ملة رسول الله» و سر به سوی آسمان بلند كرد و فرمود : « خدايا تو می دانی این قوم مردی را می كشند كه روی زمين پسر پيغمبری غير از او نيست». 

 آنگاه تير را گرفت و از پشت بيرون كشيد، خون مانند ناودان بيرون جست، پس امام دست خود را از آن خون پر كرد و به سوی آسمان پاشيد.

حاضران می گويند حتی يك قطره از آن خون به زمين برنگشت و از آن لحظه، آسمان كربلا سرخ شد...

سپس دوباره دست خود را از آن خون پر كرد و صورت و محاسن خويش را با آن آغشته نمود..

 «زرعه بن شریک» به حضرت نزدیک شد و شمشیری به دست چپ آن حضرت زد. سپس شخصی دیگر، از پشت، تیغ بر شانه امام (علیه السلام) وارد آورد.

هر که با هر چه در دست داشت حضرت را میزد که حضرت از شدت آن ضربات، با صورت بر خاک افتاد...

 امام افتان و خیزان بود ؛ گاه به مشقت از جای برمی خاست ولی دوباره بر زمین می افتاد ...

امام در گودال قتلگاه افتاد و واپسین راز و نیاز خود با خدای خویش را آغاز کرد...
 هر چه می گذشت زیباتر و برافروخته تر می شد... 

یکی از راویان نوشته است: «به خدا قسم ، هیچ کشته به خون آغشته ای را نیکوتر و درخشنده روی تر از حسین ندیدم. ما برای کشتن وی رفته بودیم ولی رخسار و زیبایی هیئت او،اندیشه قتل وی را از یاد من برد...
 
شمر بر سر یارانش فریاد کشید:«چرا این مرد را منتظر گذاشته اید؟!» 
آنگاه خود تیغ به دست گرفت و به همراه سنان برای بریدن سر مطهر امام (علیه السلام) رهسپار شد ...

منابع

امالی شیخ صدوق،مجلس 30
ارشاد،شیخ مفید،ج2
در کربلا چه گذشت،شیخ عباس قمی‌

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

لعنة الله علی قوم الظالمین

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ

وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ

وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ

وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

آجرک الله یا صاحب الزمان(عج)...

وقـایـع روز دهــــم مـحــــرم
(عاشورای حسینی)
محرم الحرام سال 61 ه. قمری

1- شهادت امام حسین علیه‌السلام
در این روز در سال 61هجری که روز شنبه یا جمعه بود، آقا و مولایمان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام در سن 58 سالگی بعد از نماز ظهر، مظلومانه و با حالت تشنگی و گرسنگی در زمین کربلا به شهادت رسیدند.(1)
این روز، روز باریدن خون از آسمان است و روزیست که شهادت اهل بیت و اصحاب امام حسین علیه‌السلام در آن به وقوع پیوسته است.

چهار هزار ملک در این روز به زمین کربلا برای نصرت آن حضرت آمدند و چون اجازه نیافتند تا ظهور حضرت مهدی گریه‌کنان نزد قبر آن حضرت ماندگارند.(2)

2- شهادت اهل بیت و اصحاب سیدالشهداء علیهم السلام
شهادت حضرت علی‌اکبر،
شهادت حضرت علی‌اصغر،
شهادت حضرت عباس بن علی،
شهادت قاسم بن حسن،
شهادت عبدالله بن الحسن،
شهادت حبیب بن مظاهر،
مسلم بن عوسجه،
حربن یزید ریاحی،
جون مولی ابی ذرالغفاری،
و شهادت همسر وهب

3- آمدن ذوالجناح با یال و کاکل خونین به سوی خیمه فاطمیات برای آوردن خبر شهادت آن حضرت
ماتم و ناله و گریه پردگیان حرم بر سیدالشهداء علیه‌السلام و اولاد و بستگان و اصحاب آن حضرت
غارت اموال از خیام امام حسین علیه‌ السلام
فرار فاطمیات و علویات در بیابانها بعد از شهادت آقا و سرورشان اباعبدالله علیه‌السلام
غارت کردن لباس و زره و... از بدن های مطهر شهدای کربلا
جدا شدن سرهای مطهر امام حسین علیه‌السلام و اهل بیت و اصحاب آن حضرت
به آتش کشیدن خیمه های آل الله
شهادت دختران کوچک در کنار خیمه‌ها

4- گریه و ماتم بر سیدالشهداء علیه‌السلام و عزای زمین و زمان، عرش و آسمان، جن و انس و ملک و وحوش بر آن حضرت
در این روز ملکی ندا کرد:
این امت ظالمی که عترت پیامبر خود را کشتید خداوند شما را موفق به درک عید فطر و قربان نفرماید. 

5- رأس مطهر امام حسین علیه‌السلام در کوفه
عصر عاشورا رأس مطهر و نورانی امام حسین علیه‌السلام را توسط خولی بن یزید اصبحی ملعون و حمید بن مسلم ازدی به کوفه فرستادند.

6- خونین شدن ریشه هر گیاهی که از زمین می‌کشیدند از مصیبت عظمای آن روز(3)

7- قتل ابن زیاد
ابن زیاد در روز عاشورای سال 67 هجری به فرمان مختار به جزای ظاهری اعمالش رسید و کشته شد.
حصین بن نمیر و جمعی از قتله امام حسین علیه‌السلام نیز همراه ابن زیاد به قتل رسیدند.(4)

8- قیام حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف
به روایتی حضرت مهدی در این روز قیام خواهند کرد. 

 منابع:
1- کافی: جلد1 صفحه463
ارشاد: جلد2 صفحه133
2- بحارالانوار: جلد45 صفحه226،
جلد52 صفحه326
3- کامل الزیارات: صفحه159
تفسیرابن کثیر: جلد4 صفحه154
4- بحارالانوار: جلد45 صفحه385،383
قلائد النحور: جلد ذی‌الحجه صفحه424
5- امالی طوسی: صفحه243
مدینة المعاجز: جلد4 صفحه328

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 

---------------------------------------------------------------------------------

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏ 

خدای من، شفاعت حسین را در روز ورود نصیبم بدار و گام های حقیقی‌ام را همراه با امام حسین و یارانِ او که خونشان را فدای حسین کردند، در نزد خود ثابت و محکم بدار.

اعمال روز عاشورا

روز عاشورا که روز شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران باوفاى اوست، روز اندوه و غم و مصیبت ائمّه اطهار(علیهم السلام) و شیعیان آنها است و بر انجام اعمال و رعایت امورى در این روز تأکید شده است، مانند:
 
1- دست از کسب و کار بکشید
شایسته است شیعیان در این روز دست از کسب و کار بکشند، نیازهاى خانه را در این روز تهیه و ذخیره نکنند، به عزادارى و نوحه سرایى بپردازند و همچون کسانى که عزیزترین افراد خویش را از دست داده‌اند، غم زده و اندوهگین باشند.
 
2- به یکدیگر تسلیت بگویید
امام باقر علیه‌السلام فرموده‌اند: «شیعیان در این روز به یکدیگر تسلیت بگویند و چه بهتر که با این جمله‌ها باشد: «عَظَّمَ اللّهُ أُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَینِ عَلَیهِ السَّلامُ، وَ جَعَلَنا وَ إِیاکُمْ مِنَ الطّالِبِینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَیهِمُ السَّلامُ.» که معنی آن چنین است:«بزرگ گرداند خدا پاداش ما را در سوگواریمان بر حسین علیه‌السلام و قرار دهد خداوند ما و شما را از خون خواهانش به همراه ولیش امام مهدى از خاندان محمّد (علیهم السلام)»
 
3- زیارت قبر امام حسین علیه السلام
مرحوم «ابن قولویه»(رحمه الله) مطابق روایتى مى‌گوید: «کسى که در روز عاشورا کنار قبر امام حسین علیه‌السلام باشد و زائران را کمک کند و آب دهد، مانند کسى است که لشکر آن حضرت را سیراب کرده باشد و گویا با آن حضرت در کربلا حاضر بوده است.»
 
4- هزار مرتبه لعن بر قاتلان امام حسین علیه السلام
هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید: «اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَینِ(علیه السلام)»

5- خواندن هزار مرتبه سوره توحید
خواندن هزار مرتبه سوره «توحید» در این روز فضیلت فراوانى دارد. امام صادق علیه‌السلام در این باره فرموده است: «هر کس در روز عاشورا هزار مرتبه سوره «توحید» را بخواند، خداوند رحمان به وى نظر (رحمت) افکند و هر کس را که خداوند رحمان (با دیده رحمت) نظر کند، وى را مجازات نخواهد کرد.»

6- خوردن و آشامیدن پرهیز شود

 در روز عاشورا شایسته است که از خوردن و آشامیدن بدون اینکه قصد روزه کند خوددارى کرده تا اینکه وقت عصر فرا رسد و از غذا و آب مختصرى به اندازه‌ای که مصیبت زدگان استفاده مى‌کنند، تناول کنند.  مرحوم «علاّمه مجلسى» در کتاب «زاد المعاد» گفته است که بهتر است روز نهم و دهم ماه محرّم را روزه نگیرند، زیرا بنى امیه این دو روز را براى برکت و شکر بر قتل امام حسین علیه‌السلام (به عنوان ظاهرسازى) روزه مى‌گرفتند، از طریق اهل بیت علیهم السلام احادیث فراوانى در مذمّت روزه این دو روز، مخصوصاً روزه روز عاشورا نقل شده است. همچنین در این روز، از مزاح و خنده و دیگر سرگرمى‌هاى مسرّت بخش دنیوى خوددارى کنند.
 
7- هنگام غروب بیشتر به یاد مصائب اهل حرم باشد
سزاوار است هنگام غروب روز عاشورا، به یاد مصائب فرزندان و اطفال و زنان حرم امام حسین علیه‌السلام باشند، زیرا آن هنگام از سخت ترین لحظات حرم آل پیامبر صلی‌الله علیه وآله بود. دشمنان سرمست از باده پیروزى و اجساد شهیدان روى خاک کربلا و زنان و کودکان نالان و گریان و پریشان بودند، در همان زمان دستور غارت و آتش زدن خیمه‌ها صادر شد. اطفال یتیم، زنان بى‌سرپرست و کودکان تشنه، هر کدام به سویى مى‌دویدند و در آن میان، حضرت زینب و امام زین العابدین و امّ کلثوم سلام‌الله علیها پناهگاه این مصیبت دیدگان بودند و همه غم‌ها را به دل و جان مى‌خریدند و همه دشوارى‌ها را بر خویش هموار مى‌ساختند، تا دیگران را آرام کنند. در آن غروب، مصائبی بر خاندان رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) رفت و اندوهى بر آنان فرود آمد که قابل تصور و بیان کردن نیست. مصائبى که اشک‌ها را از دیده‌ها سرازیر مى‌سازد و اعماق روح و جان را آزار مى‌دهد.
 
8- سلام بر رسول‌ خدا صلی‌الله علیه و آله و سایر معصومین
سزاوار است عاشقان و علاقمندان مکتب سالار شهیدان امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا برخیزند و بر رسول خدا صلی‌الله علیه وآله، على مرتضى علیه‌السلام، فاطمه زهرا سلام‌الله علیها، حسن مجتبى علیه‌السلام و سایر امامان از ذریه آن حضرت علیه‌السلام سلام کنند و به این بزرگواران این مصیبت بزرگ را با دلى سوزان و اشکى روان تسلیت گویند و این زیارت را بخوانند

9- خواندن زیارت عاشورا
خواندن زیارت امام حسین علیه السلام معروف به «زیارت عاشورا» در این روز ثواب فراوانى دارد. این زیارت را مى‌توان از راه دور یا نزدیک خواند و بسیار بافضیلت و یکى از کیمیاهاى سعادت است.
 
10- خواندن مقتل
شایسته است در این روز شیعیان مقتل بخوانند و یکدیگر را بگریانند. 

11- غسل کردن و خواندن زیارت وارث
 

التماس دعا

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانیertebat0bakhoda@

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یااَباعَبْدِاللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ 

وقایع شب عاشورا

در شب عاشورا به محمد بن بشیر حضرمی یكی از یاران امام حسین علیه‌السلام خبر دادند كه فرزندت در سرحدّ ری اسیر شده است

او در پاسخ گفت:
ثواب این مصیبت او و خود را از خدای متعال آرزو می‌کنم و دوست ندارم فرزندم اسیر باشد و من زنده بمانم

امام حسین علیه‌السلام چون سخن او را شنید فرمود: خدا تو را بیامرزد من بیعت خود را از تو برداشتم، برو و در آزاد كردن فرزندت بكوش

محمد بن بشیر گفت: در حالیكه زنده هستم طعمه درندگان شوم اگر چنین كنم و از تو جدا شوم

امام علیه‌السلام پنج جامه به او داد
كه هزار دینار ارزش داشت و فرمود:
پس این لباس‌ها را به فرزندت كه همراه توست بسپار تا در آزادی برادرش مصرف كند

امام حسین علیه‌السلام در سخنرانی شب عاشورا خبر از شهادت یاران خود داد و آنان را به پاداش الهی بشارت داد

در این مجلس قاسم بن الحسن به امام علیه‌السلام عرض كرد:
آیا من نیز به شهادت خواهم رسید؟
امام با عطوفت و مهربانی فرمود:
فرزندم! مرگ در نزد تو چگونه است؟

عرض كرد: ای عمو!
مرگ در كام من از عسل شیرین‌تر است
امام علیه‌السلام فرمودند:
آری تو نیز به شهادت خواهی رسید بعد از آنكه به رنج سختی مبتلا شوی و همچنین پسرم عبدالله (كودک شیرخوار) به شهادت خواهد رسید

قاسم گفت: مگر لشكر دشمن به
خیمه‌ها هم حمله می‌كنند؟
امام علیه‌السلام به ماجرای شهادت عبدالله اشاره نمودند كه قاسم بن الحسن تاب نیاورد و زار زار گریست و همه بانگ شیون و زاری سر دادند

امام علیه‌‏السلام در شب عاشورا دستور دادند برای حفظ حرم و خیام، خندقی را پشت خیمه‌ها حفر كنند
حضرت دستور داد به محض حمله دشمن چوب‌ها و خار و خاشاكی كه در خندق بود را آتش بزنند تا ارتباط دشمن از پشت سر قطع شود و این تدبیر امام علیه‌السلام بسیار سودمند بود

مرحوم شیخ صدوق در كتاب
ارزشمند امالی نوشته است:

شب عاشورا حضرت علی‌اكبر علیه‌السلام و سی نفر از اصحاب به دستور امام علیه‌السلام از شریعه فرات آب آوردند
امام علیه‌السلام به یاران خود فرمود:
برخیزید، غسل كنید و وضو بگیرید
كه این آخرین توشه شماست

منابع:
الملهوف، صفحه ۳۹
نفس المهموم، صفحه ۲۳۰
الامام الحسین و اصحابه، صفحه۲۵۷
امالی شیخ صدوق، مجلس ۳۰

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اهمیت زیارت عاشورا

مرحوم شیخ جواد مشکور از بزرگان نجف در خواب حضرت عزرائیل ملک الموت را می بیند پس از سلام
از او می پرسد از کجا می آیی؟
می فرماید از شیراز می آیم و روح میرزا ابراهیم محلاتی را قبض کردم 
شیخ جواد می پرسد روح او در برزخ در چه حالی است؟
عزرائیل میفرماید: در بهترین حالات و در بهترین باغهای عالم برزخ و خداوند هزار ملک موکل او کرده است که از فرمان او اطاعت کنند .
گفتم برای چه عملی به چنین مقامی رسیده است؟ آیا برای مقام علمی و تدریس و تربیت شاگرد است؟
فرمود: نه
گفتم: آیا برای نماز جماعت و تبلیغ احکام دین به مردم است؟
فرمود: نه
گفتم: پس برای چیست؟!
فرمود برای خواندن زیارت عاشورا 
مرحوم میرزای محلاتی 30 سال آخر عمرش زیارت عاشورا را ترک نکرد و هر روز که به سبب بیماری یا امر دیگر نمی توانست بخواند نایب می گرفته است.

کلیات ختوم و اذکار صحفه 511

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

چرا اسبها که حیوانات فهمیده و نجیبی هستند، روز عاشورا بر پیکر مطهر امام حسین علیه السلام تاختن؟!

حدود هشتاد سال پیش 
یکی از علمای اصفهان که از سادات خیلی اصیل هم هستند...

دهه اول محرم بوده، به يكى از روستاهای اطراف منبر می رود. آن روز برف سنگينى مى ‏آمده است. 

وقتى روضه اش تمام مى ‏شود بايد به يك روستای ديگر با فاصله مثلا يك فرسخ برود.

نقل می کند:
عباى زمستانيم را به سر كشيدم و سوار بر الاغ شدم و رفتم. برف سنگينى مى‏ آمد. مقدارى كه آمدم احساس کردم، گويا يك سوارِ ديگر از پشت سر من، دارد مى‏ آيد. 

حدس زدم یه نفر از روستا آخرش آمده مراقب من باشد.

بعد آن آقا كه پشت سر من مى ‏آمد گفت:« آ سيد مصطفى سلامٌ عليكم».
گفتم:« سلام عليكم» .
گفت: «مسئلةٌ»(یعنی سوالی داشتم؟)
گفتم:« بفرماييد».
 گفت:« آيا در روز عاشورا دشمن بر جسد حضرت سيدالشهداء اسب تاخت؟

گفتم:« بله من در تاريخ خوانده‏ ام كه چنین کاری کرده اند. 

آن آقا گفتند:« و اسب ها هم بر بدن رفتند؟» 
گفتم: «بله در تاريخ هست كه اسب ها هم بر بدن رفتند.»

 مدتى گذشت و يك خورده جلوتر آمديم. باز آن آقا گفتند:« آسيد مصطفى! آيا متوكل عباسی خواست قبر حضرت سيدالشهداء (علیه السلام) را، منهدم كند؟» 
گفتم: بله سعى كرد كه از بين ببرد».

گفت:« گاوها را فرستاد كه قبر را شخم بزنند و مساوى كنند؟» 
گفتم:من در تاريخ خوانده‏ ام كه فرستادند اما گاوها نرفتند.

گفت« چطور؟ اسب كه حيوان نجيب و خوش فهمى است و در عالم خودش بيش از گاو متوجه می شود، اما بر جسد و بدن مبارك حضرت سيدالشهداء (علیه السلام) رفت ولى آن گاوها حتى بر قبر مطهر هم نرفتند و قبر را از بين نبرند؟!»

آقا سید می گوید:
 من به فکر رفتم که عجب سوالى شد! اين از محدوده توانائى فکری اين آبادى و اين منطقه بيرون است! داشتم به جوابش هم فكر مى‏ كردم. 

گويا حس كردم از همان پشت سر نورى به دلم افتاد و جوابی برای این سوال به نظرم آمد. 

گفتم:« البته اين قضيه يك جوابى دارد». 
گفتند:« چى هست؟» 

گفتم:« روز عاشورا حضرت سيد الشهداء (عليه ‏السلام) خواسته بودند كه هر چه دارند را براى خدا بدهند حتى اين يك مشت استخوان را گذاشتند وسط و خودشان اجازه دادند و خودشان خواسته بودند كه اسب بر بدن مبارکشان برود. خود حضرت خواستند هر چه داشتند را در راه خدا داده باشند. 

اما در جريان متوكل، اينها مى‏ خواستند آثار حضرت را از بين ببرند. 

نظر امام حسین (علیه السلام)  بر از بين رفتن آثارشان نبود، از اول خود حضرت مى‏ خواستند، آثارشان محفوظ بماند تا مردم به اين وسيله بهره ببرند و مقرّب به خدا شوند».

آن آقا كه پشت سر بود، فرمود:« درست است.» 

آقا سید مصطفی می گوید: بعد پشت سرم را نگاه كردم ديدم هيچ كسى نيست حتى جاى پائى غير از همين مسيرى كه من آمده‏ ام، نيست...(فهمیدم آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف بوده اند)
‌ ‌

الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

رویایی عجیب :

نقل است که مرحوم میرزای شیرازی، حبیب بن مظاهر را در خواب می‌بیند که بر تختی نشسته. می‌گوید حبیب آیا آرزو داری که به دنیا برگردی؟ جواب می‌دهد بله.
میرزا با تعجب می‌پرسد تو با این مقامت که روی زانوی امام حسین علیه السلام شهید شدی، چرا میخواهی دوباره برگردی؟ می‌گوید برای این سه کار:

۱ـ در مجالس ابا عبدالله الحسين(عليه السلام) گريه كنم.
۲ـ تشنه ها را آب دهم.
۳ـ اينكه صلوات بر محمد و آل محمد(صلى الله عليه وآله) بفرستم.

اگر ما هم می‌توانستیم ملکوت این عزاداری و ملکوت صلوات را مانند حبیب ببینیم،، آن موقع به ارزش آنها،، در ارتقاء درجات بهشتیان ، پی میبردیم. 

زندگی نامه استاد الفقهاء و المجتهدین ميرزا جواد تبریزی (ره)

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

از کسانی نباشیم که گریه می‌کنند و حسین را می‌کُشند!

من از خودم و شما سؤال می‌کنم: ما از روز عاشورا چه بهره‌ای برده‌ایم؟ چه سودی به‌دست آورده‌ایم؟ چه استفاده‌ای در عرصه‌ عمومی و چه استفاده‌ای در زمینه‌ فردی برده‌ایم؟ اگر استفاده نبرده باشیم و تنها گریه کرده باشیم، من به‌ شما خبر می‌دهم که این کار سودی ندارد. گریه کردن کار خوب و درستی است ولی مقدمه است.

 ما از کدام دسته هستیم؟ از کسانی که گریه می‌کنند و حسین علیه السلام را می‌کُشند؟ روشن است که امام حسین الآن نیست تا کسی او را بکشد، ولی چیزی گرانبهاتر و مهمتر از خود امام حسین در دستان ماست؛ کرامت امت حسین، مقدسات حسین.

 اگر ما گریه کنیم، ولی در عین حال برای تضعیف اهداف امام حسین تلاش کنیم؛ اگر گریه کنیم و در صف باطل باشیم؛ اگر گریه کنیم، ولی گواهی دروغ بدهیم؛ اگر گریه کنیم، ولی به دشمنان کمک کنیم و به اختلاف و تفرقه در جامعه‌ خود دامن بزنیم؛ اگر گریه کنیم، ولی گناهانمان بیشتر شود، در این صورت ما گریه می‌کنیم، ولی در عین حال حسین را نیز می‌کُشیم؛ زیرا تلاش می‌کنیم هدف حسین را از بین ببریم که گرانبهاتر از خود اوست. ان‌شاء‌الله که ما از این دسته نیستیم.

امام موسی صدر
برگرفته از کتاب سفر شهادت ص131

نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@ 

آشنایی با سیدالشهداء 

ولادت روز پنجشنبه،سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه منوره

 نام حسین (علیه السلان) را خدا بر او نهاده است.

مدت حمل امام حسین (علیه السلام) در شکم مادرش فاطمه زهرا(سلام الله علیها) شش ماه همانند حمل حضرت یحیی (علیه السلام)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در روز ولادت امام حسین (علیه السلام) در گوش ایشان اذان و اقامه نمود.

امام حسین (علیه السلام) از حضرت زهرا (سلام الله علیها) و زنان دیگر، شیر نخورده و همیشه او را نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) می آوردند و حضرت انگشت ابهام خود را در دهانش می نهاد و حسین (علیه السلام) آن را می مکید و تا سه روز او را کفایت بود

علت اینکه گفته اند گوشت و پوست حسین(علیه السلام) از پیامبر رویید بدین خاطر بوده است.

ابن شهر آشوب ذکر کرده که ولادت آن حضرت بعد از ده ماه و بیست روز از ولادت برادرش امام حسن علیه السّلام بود. و در جای دیگر جلد 2 اصول کافی ص 364 فاصله ولادت امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) شش ماه ده روز

امام حسين مدت شش سال از دوران كودكی خود را در زمان جد بزرگوار خود سپری كرد.

 از رحلت آن حضرت , مدت سی سال در كنار پدرش حضرت علی (علیه السلام) زندگی كرد. 
 

منابع:

همان , ص 143

منتهی الامال ، ج1 ، ص 522 ،شیخ عباس قمی  .

در کربلا چه گذشت؟ ص 33

نقل شده از کانال جهانی کربلا به نشانی@karballa_ir@