بچه ها از سن کم نیاز و علاقه به دوست یابی دارند. اما گاهی در انتخاب هایشان دچار مشکل می شوند و برخی رفتارهای بد و ناپسند را از دوستان ناباب تقلید می کنند اما والدین چطور می توانند راهنمای فرزندانشان در این زمینه باشند.
دوست یابی یکی از مهمترین بخش های زندگی ارتباطی و اجتماعی هر فردی است. هر کودکی در سنین مختلف یک تعداد دوست برای خود انتخاب می کند و با آنها ارتباط برقرار می کند. گاهی این دوست یابی به یکی از دغدغه های والدین و خانواده ها به طور جدی تبدیل می شود چرا که گاه بچه ها در سنین متفاوت دوست های خوبی برای خود پیدا نمی کنند و این تاثیرات زیادی در مسیر انتخابی آنها در بزرگسالی می گذارد.
تأثیر دوست گاهی بیش از تربیت خانوادگی است. حال شما ببینید آیا فرزندتان دوستان خوبی دارد؟
برخی خانواده ها این دغدغه برایشان پیش می آید که چه کار کنند فرزندشان از دوستانشان کار بد را تقلید نکنند یا حرف آنها روی فرزندشان اثر منفی نگذارد.
تقلید کردن یکی از مراحل مهم رشد کودکان، آموختن زبان، آموختن رفتارهای اجتماعی و رشد بچه ها است. پس نمی توانید عمل تقلید کردن را از بین ببرید.
نخستین نکته ای که در این زمینه باید بدانید این است که از چهار سالگی دوست یابی و دوست برای بچه ها مهم می شود و از هفت سالگی دوست مهمتر از والدین در زندگی کودکان خواهد بود. پس دوست تأثیر مهمی در زندگی فرزندتان خواهد داشت.
شما به عنوان والدین باید قبول کنید که فرزندتان به دوستانش اهمیت بدهد، از آنها تقلید کند و حرف های دوستانش برایش مهم باشد.
اما حال سوال این است که اگر فرزندتان دوست بدرفتار یا قلدری داشت، شما چه کار باید بکنید؟ چند نکته در این زمینه وجود دارد که با هم بررسی می کنیم:
1- فرزندتان را برای دوستی با بچه ای دعوا یا تنبیه نکنید
سعی کنید غیر مستقیم رابطه فرزندتان با این دوست بدرفتار یا مشکل دار را کم کنید اما شرایطی فراهم کنید با بچه های دیگری دوست و صمیمی شود نه اینکه او را دعوا یا تنبیه کنید تا بیشتر به سمت آن بچه مورد دار کشیده شود.
2- نسبت به برخی رفتارها بی توجه شوید
اگر فرزندتان رفتار بدی مانند جیغ کشیدن، دست در دماغ کردن یا کارهای بی خطر دیگر را یاد گرفت فقط یک بار به او توضیح دهید و بعد نسبت به آن کاملا بی توجه شوید.
در عوض به کار خوب فرزندان خوب توجه مثبت کنید و او را تشویق کنید. پس به جای دعوا برای رفتارهای بد، کارهای مثبت او را تقویت کنید.
3- نصحیت نکنید
اگر بچه ای دیگر فرزند شما را را با حرف هایش ناراحت می کند، او را نصحیت نکنید که مثلا «محلش نذار، او حسود است، حرف هایش مهم نیست» احساس فرزند شما خیلی مهم است. سعی کنید به حرف هایش گوش دهید و با هم یک راه حل پیدا کنید تا چطور از شر این بچه رها شود.
برای بچه ها در سنین بالاتر هم این مشکلات رخ می نماید، به ویژه در سنین نوجوانی، منتها خانواده ها باید آگاه باشند و با نوجوانشان ارتباط خوبی برقرار کنند هر چقدر که ارتباط والدین و بچه در سنین نوجوانی بهتر و قوی تر باشد، اثرگذاری توصیه های دلسوزانه والدین بیشتر خواهد بود.
برخی والدین به اشتباه کارهای ضربتی و عجله ای انجام می دهند و به سرعت تمایل دارند که مثلا بچه شان ارتباطش را با فلان دوست قطع کند، این یک راه اشتباه است که نتیجه عکس می دهد از منظر کارشناسی چنین رفتاری نتیجه مثبت ندارد. یک رفتار هوشمندانه این است که کاملا با آگاهی جلو بروید، زمینه و بستر این قطع ارتباط را فراهم کنید، گام به گام پیش بروید و همه مخاطرات را در نظر بگیرید.
مهمترین راهکار در این زمینه این است که از یک شخص دیگر کمک بگیرید، فردی که اثر زیادی روی بچه شما دارد او را به فرزندتان نزدیک کنید تا خطرات رابطه اش با فلان شخص ناباب را برایش توضیح و او را آگاه کند. این فرد دیگر باید کسی باشد که روی فرزند شما نفوذ کلام داشته باشد تا باعث شود او گارد و حالت تدافعی نگیرد.
4- ارتباط خوبی با فرزندتان برقرار کنید
در خانه می بایست زمینه ای فراهم کنید تا فرزندتان بتواند اوقات خوبی با شما سپری کند و از بودن با شما و دیگر اعضای خانواده احساس لذت و شادی کند. وقتی بچه ها در خانه احساس امنیت و حال خوب دارند کمتر تمایل پیدا می کنند بیرون از منزل دنبال حال خوب بگردند و ارتباطات خارج از منزل آنها کمرنگ تر می شود.
در ارتباطات خارج از منزل فرزندان و دوستی او با دیگر اعضای فامیل و دوستانش می بایست کنترل و مراقبت داشته باشید البته نه به این معنی که او در جریان باشد که شما همه چیز را کنترل می کنید، بلکه منظور شناخت از کسانی است که با فرزندتان مرتبط و در تعامل هستند.
حتی می توان با دوستان فرزندتان ارتباط خانوادگی برقرار کنید، آنها را با اعضای خانواده شان به خانه دعوت کنید یا به منزلشان بروید و اگر فرزندتان دوست دارد و می پسندد با آنها معاشرت کنید و آشنا شوید تا درک بهتری پیدا کنید مگر اینکه دوستی باشد که دچار آسیب یا مشکلی است و تمایلی به این برقراری ارتباط ندارد یا فرزند شما خودش تشخیص می دهد که نمی تواند با این دوست ارتباط خانوادگی با هم برقرار کرد در اینطور مواقع نیاز است که بچه ها را از نتایج این ارتباط و عواقبش آگاه کنید.
منبع: خبرگزاری فارس
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم
