۴ سیره رفتاری امام صادق (علیه السلام)
از شریک کردن مردم در اموال خود تا همرنگی با مردم در بحران‌های اقتصادی
- شریک کردن مردم در اموال خود
امام وقتی خرماهای باغش می رسید، درها را باز می کرد تا مردم وارد شوند و سیر بخورند. سپس برای همسایگان باغ که توان آمدن نداشتند، خرما می بردند. و باقی مانده محصول را به مدینه آورده بین نیازمندان تقسیم می کردند. و نهایتا از محصول چهارهزار دیناری، چهارصد درهم برایش باقی می ماند. (وسایل الشیعه، ج 16، ص 488)
- کار و تلاش و دستگیری از مستمندان
امام نه تنها دیگران را دعوت به کارو تلاش می کرد، بلکه خود نیز با وجود کلاس های درس و مناظرات، در روزهای داغ تابستان، در مزرعه اش کشاورزی می کرد و سربار کسی نبود و در پاسخ کسانی که می خواستن به ایشان کمک کنند می فرمود: دوست دارم خداوند ببیند که من در پی روزی حلال هستم. (بحارالانوار، ج 47، ص 56)
- همرنگی با مردم در بحران های اقتصادی
امام در رعایت اقتصاد همسان با مردم بود و اجازه نمی داد، امتیازی برای وی و خانواده اش در نظر بگیرند. هنگام بروز بحران های اقتصادی و اجتماعی مانند مردم بود. سالی که گندم در مدینه نایاب شد، دستور داد گندم های موجود در خانه را بفروشند و نان مخلوط از آرد جو و گندم که خوراک بقیه مردم بود، تهیه کنند. (اعیان الشیعه، ج 1، ص 59)
- بدست آوردن سود حلال
وقتی کارپرداز امام از سفر تجاری با سود کلان برگشت، در پاسخ به تعجب امام برای سود بسیار گفت: چون مردم نیازمند کالای ما بودند، ما هم به قیمت گزاف فروختیم. امام فرمود: سبحان الله! علیه مسلمانان هم پیمان شدید که کالایتان را دو برابر بفروشید؟ امام اصل سرمایه را برداشت و سودش را نپذیرفت و فرمود: چکاچک شمشیرها از کسب روزی حلال آسان تر است. (بحارالانوار، ج 47، ص 59)
منبع: تبیان
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.