توصیف تکان دهنده امام علی (علیه السلام) از حالت محتضر (لحظه جان دادن)
روشنترین بیان را حضرت علی (علیه السلام) درباره مرگ فرد غافل دارد و می تواند درس عبرت برای همه باشد. آن حضرت در نهج البلاغه می فرماید:
او با نهی الهی منزجر نمی شود (و دست از کارهای بد برنمی دارد) و پند نمی گیرد. او می بیند که انسان ها یک باره (به وسیله مرگ) گرفته می شوند به گونه ای که راهی از برای عذر خواهی و بازگشت نیست. چگونه چیزی که (همان مرگ است را) نمی شناسند بر آنان وارد می شود و از دنیا در حالی که در غفلت بسر می برند جدا می شوند و برای آخرت چیزی را که وعده عذاب به آن داده شده اند پیش فرستاده اند.
نمی توان توصیف کرد آنچه بر آنان لب مرگ فرود می آید. سختیهای مرگ و افسوس و حسرت از دست دادن فرصت ها بر آنان جمع می شود. بدنشان سست و ضعیف می گردد و رنگشان تغییر می کند. آنگاه مرگ در آنان بیشتر نفوذ می کند. توانایی گفتار از او گرفته می شود. او بین بستگان و نزدیکان خویش است آنان را می بیند و صدایشان را می شنود و عقلش به خوبی کار می کند و مشاعرش همه چیز را درک می کند ولی نمی تواند سخن بگوید. به فکر می افتد که چگونه عمرش را نابود کرده؟ و در چه چیز روزگارش را سپری کرده است؟
یاد اموالش می افتد که چگونه در جمع آوری آنها تسامح کرده (و از طریق حلال و حرام جمع آوری کرده است) و ثروت هایش را چگونه از پاک و مشتبه (از حقوق مردم و الهی) انباشته است. می بیند گرفتاریش بر عهده اوست و خود را در جدایی از آن می بیند. می نگرد دیگران از این ثروت ها چگونه بهره خواهند برد و موجب خوشی آنها خواهد بود ولی بارش بر پشت اوست و مرد بسته به آنهاست. در هنگام مرگ دستش را از روی حسرت می گزد که چگونه شب را برای جمع آوری این اموال بیدار مانده است. آرزو می کند آنچه از اموال که اکنون دارد و ابتدا که دیگران داشتند و او غصه می خورد که چرا من ندارم، او نداشت و دیگری به دست می آورد.
به تدریج مرگ بیشتر در او نفوذ می کند، تا مرگ گوشش را از کار می اندازد، در نتیجه در میان اهلش نه می تواند سخنی بگوید و نه مطلبی را بشنود. به آنان می نگرد و حرکت های زبان آنان را می بیند ولی چیزی نمی شنود. کم کم مرگ چشم او را می گیرد، همان طور که گوش او را گرفته بود و روح از بدنش جدا می شود و او چون لاشه ای بین اهلش می گردد. از وجود او و از کنارش بودن، به وحشت می افتند و از او فاصله می گیرند. نه از کسی که گریه کند خوشحال می شود و نه جواب کسی را می دهد. آنگاه او را به قبرش که از قبل برایش خط کشی و حفاری کرده اند می برند و به عملش در قبرش تسلیم می کنند و از دیدارش تا روز قیامت قطع امید می کنند.
پروردگارا! توفیق پندگیری از پیام امام بزرگ اهل تقوا حضرت امیرمؤمنان (علیه السلام) را به ما مرحمت فرما و ما را در انجام اعمال شایسته و به دست آوردن ثروت از طریق حلال و شرعی و مصرف آن در راه رضایتت موفق فرما تا لحظه مرگ دچار حسرت نگردیم. آمین
نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.