🍃'من مسلمان نیستم اما روزه می‌گیرم'🍃
🔸ماریان دیوید، روزنامه‌نگار ساکن کلمبو پایتخت سریلانکا می گوید: "من کاتولیک هستم، اما در ماه رمضان روزه می‌گیرم. این کار در من شفافیت، آگاهی، همدلی و نظم زیادی ایجاد می‌کند.!"
ماریان دیوید، روزنامه‌نگار کاتولیک ۱۵ سال است که در ماه رمضان روزه می‌گیرد. او می‌گوید از این فرصت برای تمرکز روی خود و فکر کردن به مسائل واقعا مهم استفاده می‌کند: " روزه‌داری، فرایند بی‌وقفه فکر کردن به این که چه بخوریم را تا حد زیادی متوقف می‌کند و نمی‌گذارد حواس‌مان به غذا پرت شود و گاه و بی‌گاه و بدون هدف صرفا از روی تن‌پروری یا وسوسه، چیزی بخوریم. این کار نظم و انضباط بیشتری به روزهایمان می‌دهد. "
🔹 ماریان معتقد است روزه‌داری تمرکزش را قوی‌تر می‌کند و به او حس سالم بودن می‌دهد. از نظر او مهم‌ترین جنبه ماه رمضان فکر کردن به آن دسته از مردم است که به سختی از پس تامین یک وعده غذای خود برمی‌آیند. به عقیده او بخشش به دیگران اهمیت بسیار زیادی دارد: "به نظر من چیزی که به اندازه خودداری از غذا خوردن ضرورت دارد، بخشش هر چه بیشتر به دیگران است، این که شکم افراد محروم را سیر کنیم و با برآوردن نیازهایشان امکان روزه گرفتن را به آن‌ها بدهیم."
☑️ اما آن طرف دنیا در آمریکا، نادین پار غیرمسلمان دیگری است که در ماه رمضان روزه می‌گیرد. او یک مسیحی معتقد است و از طریق یکی از دوستان نزدیک خود که زنی مسلمان است با روزه‌داری آشنا شده است: "انتخاب روزه‌داری در ماه رمضان نشانه همبستگی من و دوستان عزیز مسلمانم است و علاوه بر آن تمرینی منظم برای بیان ایمان خودم به عنوان یکی از پیروان حضرت عیسی هم به حساب می‌آید."
نادین نویسنده، مدرس کسب و کار و معلم مدرسه از شهر گرند رپیدز در ایالت میشیگان است. او می‌گوید: "به مدت هفت سال به غیر از محدودیت‌های مربوط به نوشیدن آب، با دقت از دستورالعمل‌های سنتی رمضان پیروی کرده‌ام … این که پیش از طلوع آفتاب غذا بخورم و تا غروب خورشید از خوردن هر‌گونه غذایی خودداری کنم.همبستگی و ایجاد روابط بهتر با دوستانی که فرهنگ‌ها و باورهای مذهبی گوناگون دارند، بخش مورد علاقه من در این سفر مشترک است. خودداری از غذا خوردن برای یک مدت مشخص، این که یک عمل فیزیکی خودخواسته می‌تواند نمایانگر واقعیتی معنوی باشد، به همه ما یادآوری می‌کند که تا چه حد به هم مرتبط هستیم. این چیزی است که برایش ارزش زیادی قائلم. "
ماریان دیوید در سریلانکا معتقد است که روزه داری " فقط تمرین ازخود‌گذشتگی و نظم نیست. بلکه فرصتی برای بودن در کنار عزیزان و جشن‌گرفتن با آن‌ها فراهم می‌کند. "
او می‌گوید: "وقتی برای افطار به خانه دوستان یا بستگان‌مان می‌رویم یا آن‌ها را دعوت می‌کنیم، شبیه به این است که مهمانی شام ترتیب داده‌ایم البته بدون نوشیدنی‌های الکلی. با این که با گذشت چند روز اشتهایمان به شدت کم می‌شود اما غذاهای جدید را امتحان می‌کنیم و واقعا بهمان خوش می‌گذرد."
🔸" چیزی که نبودش را واقعا حس می‌کنی، آب است. به خصوص در هوای اینجا. اما روزه فوایدی دارد که خیلی بیشتر از این فداکاری ارزش دارند. از همان روز اولی که روزه گرفتم فقط آب نخوردن برایم سخت بود. انجام کارهای دیگر وقتی ذهنت را برایشان آماده کنی و هدف داشته باشی، آسان‌تر است. "
👈 برای نادین روزه‌داری به بخش مهمی از زندگی معنوی‌اش تبدیل شده است.
او می‌گوید: "دوست دارم همه آن‌هایی که خسته و به دنبال پاسخ سوال‌هایشان هستند هم چنین چیزی را تجربه کنند. وقتی تمام مدت به دنبال رفع گرسنگی‌مان هستیم، ممکن است لحظات و فضاهای مقدس را از دست بدهیم. در چنین شرایطی عمل کردن از روی غریزه و به فراموشی سپردن وابستگی کامل و بی‌چون و چرای‌مان به خداوند را هم راحت‌تر به دست فراموشی می‌سپاریم."
نادین معتقد است امتناع از خوردن آب و غذا بعد تازه‌ای به ایمان او بخشیده است: "با این کار چیزی فراتر از نیازهایمان را خواهیم دید. نیازهایمان تعریفی دوباره پیدا می‌کنند و خدا را تجربه می‌کنیم."
نقل شده از کانال علم و دین به نشانی din_va_elm@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم