خشم شیطان در برابر سکوت
جابر بن عبداللّه انصارى آن مرد صحابى و يار باوفا حكايت كند:
روزى مولاى متقيان اميرالمومنين ، امام على بن ابى طالب (صلوات اللّه عليه) از محلى عبور مى نمود، ناگهان متوجه شد كه شخصى مشغول فحش دادن و ناسزاگویی، به قنبر غلامِ آن حضرت است؛ و قنبر مى خواست تلافى كند و پاسخ آن مرد بى ادب و تحريك شده شيطان و هواى نفس را بدهد.
ناگهان اميرالمؤمنين على (عليه السلام) بر قنبر بانگ زد كه : آى قنبر! آرام باش و سكوت خود را حفظ كن و دشمن خود را به حال خود رها ساز تا خوار و زبون گردد.
سپس افزود: ساكت باش و با سكوت خود، خداى مهربان را خوشنود گردان و شيطان را خشمناك ساز و دشمن خويش را به كيفر خود واگذارش نما.
امام على (عليه السلام) پس از آن فرمود: اى قنبر!
توجه داشته باش كه هيچ مؤمنى نتواند خداوند متعال را، جز با صبر و بردبارى خشنود سازد.
و همچنين هيچ حركت و عملى همچون خاموشى و سكوت ، شيطان را خشمگين و زبون نمى گرداند.
و بدان كه بهترين كيفر براى احمق ، سكوت در مقابل ياوه ها و گفتار بى خردانه او است.
حقير گويد: تأييد و مصداق بارز آن، نيز كلام خداوند متعال است كه فرمود: اِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً (وقتى با افراد نادان و بى خرد مواجه گشتيد، او را بدون پاسخ رها سازيد).
منبع: چهل داستان و چهل حدیث از امام علی علیه السلام، حجت الاسلام و المسلمین عبدالله صالحی
نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ
خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست