یک آیه یک تدبر
✨📖✨ لمَّا جاءَ مُوسي لِميقاتِنا وَ کَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِني أَنْظُرْ إِلَيْکَ قالَ لَنْ تَراني (143 - أعراف)
و چون موسى در موعدى که براى او مقرر کرده بودیم آمد و پروردگارش با او سخن گفت، گفت: پروردگارا، خودت را به من بنماى تا به تو بنگرم. پروردگارش گفت: هرگز مرا نخواهى دید.
همگان اتفاق نظر دارند که رؤیت یک شئ، در شناخت و معرفت آن شئ ضروری است. حال اگر قرار باشد خداوند متعال با چشم دیده شود چه حالتی پیش می‌آید؟
1) چشم انسان در یک لحظه می‌تواند یک سمت از زمین را ببیند و از دیدن پشت سر عاجز است، پس حق تعالی را محدودیت در دید انسان مواجه می‌شود که این امر منافی با توحید است.
2) او را در مکان خاصی خواهد دید، پس چگونه می‌تواند چشم چیزی را که در مکان خاصی دیده است در همه جا آن را تصور نماید؟!
3) رؤیت یک شئ باید جامع تمام خصوصیات و صفات آن شئ باشد، پس چگونه می‌تواند این همه صفات را در یک شئ در یک جا ببیند؟!
4) رؤیت یک شئ مستلزم فاصله است؛ یا دور از ما، و یا نزدیک ما، و یا در تماس با ما! اگر خداوند دور از ما دیده شود با عبارت إِنِّي قَرِيب (همانا من نزدیکم) منافات دارد؛ و اگر نزدیک به ما دیده شود قدرت دید ما محدود خواهد شد.
نقل شده از کانال تلگرامی اخلاق و معرفت در قرآن و روایات به نشانی akhlaghmarefat@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین