نیاز به دیده شدن، نیاز به مرکز توجه بودن، نیاز به اینکه کسی ما را تأیید کند و ... اینها شاید تعابیری از خودنمایی باشد.
نیاز به دیده شدن، نیاز به برطرف کردن یک سری مشکلات از طریق مرکز توجه بودن و ... اینها شاید تعابیری از خودنمایی باشد که در برخی افراد وجود دارد، اما سوالی که در این بین به وجود میآید این است که چه عواملی سبب بروز چنین حالات و نیازی میشود و چطور میتوان آن را از بین برد که قصد داریم تا امروز به این سوال پاسخ دهیم، پس با ما همراه باشید.
خودنمایی در روانشناسی به چه معناست
همه ما در روابط اجتماعی روزانه خود حتما کسی را میشناسیم که به خودنمایی کردن علاقه دارد. به طور سطحی کسانی که خودنمایی میکنند، افراد خونسرد قابل ستایش و برتری به نظر میرسند، اما واقعیت امر به طور کلی فرق میکند. در بیشتر موارد افرادی که خودنمایی میکنند، احساس ناامنی در وجودشان است که در ذیل به این ناامنیها اشاره میشود.
دلایل زیادی وجود دارد که یک فرد خودنما شود. این خصیصه در این افراد به صورت ذاتی است و آنها به هر دلیلی دوست دارند که خودنما باشند.
ناامنی؛ مهم ترین عامل خودنمایی
ناامنی مهمترین عاملی است که پشت خودنمایی وجود دارد. فرد خودنما فقط زمانی به خودنمایی میپردازد که احساس میکند به آن احتیاج دارد؛ دقیقا وقتی که فکر میکند بقیه او را به حساب نمیآورند یا او را فرد مهمی تلقی نمیکنند. پس فرد خودنما اینجاست که تلاش میکند خود را مهم جلوه دهد.
اگر به خودتان ایمان دارید که به اندازه کافی خوب هستید پس دیگر نیازی به خودنمایی ندارید تا به دیگران خوبی خودتان را ثابت کنید، اما اگر افراد نمیدانند که شما چه فرد خوبی هستید پس آنها باید زحمت این را به خود دهند تا به خوبی شما پی ببرند.
یک استاد هنرهای رزمی هرگز به خاطر اینکه مهارتهایش را ثابت کند با شما مسابقه نمیدهد، به این دلیل که به خودش ایمان دارد و میداند که استاد است، اما یک تازهکار برای نشان دادن مهارتهایش با هر کسی به رقابت میپردازد تا اینکه به همه ثابت کند که کارش را بلد است. این کار به دلیل اطمینان نداشتن به خودش است.
تجربیات دوران کودکی
تجربههای کودکی ما به مقدار زیادی در رفتارهای اکنون ما تأثیر داشته است. گاهی اوقات سعی میکنیم تجربههای خوب کودکیمان را در بزرگی هم تکرار کنیم. کودکی که بیش از حد مورد توجه والدین و دیگران قرار گرفته است، اکنون نیز سعی دارد آن سطح توجه را با خودنمایی از دیگران دریافت کند. این مورد معمولا در کودکان و نوجوانان اتفاق میافتد.
به عبارت دیگر آنها هنوز به دنبال مورد توجه قرار گرفتن هستند، اما با روشهای معمولتر. در کودکی آنها با گریه کردن و بالا و پایین پریدن این کار را انجام میدادند، اما در بزرگسالی به دنبال راههای اجتماعی قابل قبولتری میگردند.
مرا بپذیرید؛ لطفا!
یک فرد خودنما معمولا پیش همه خودنمایی نمیکند و تنها پیش کسانی این کار را انجام میدهد که میخواهد تحت تاثیر قرارشان دهد. اگر شخصی کسی را دوست بدارد بیشتر مایل است که پیش او خودنمایی کرده و توجه او را به دست آورد.
بارها این مورد به چشم خورده است که افراد خودنما در گفتگوها دقایقی به لافزدن و خودنمایی میپردازند. من شک ندارم که شما حداقل یک نفر را در زندگی خود میشناسید که در مورد خودش پیش شما به مبالغه بپردازد، اما نه جلوی دیگران. این کار وی به این دلیل است که او دوست دارد شما از او خوشتان بیاید، چون شما برایش مهم هستید و او شما را دوست دارد.
چه عواملی باعث میشود که یک فرد بخواهد خودنمایی کند؟
عواملی هستند که باعث تقویت هویتی خاص در فرد میشوند و فرد خودنما آنها را دوست دارد؛ مثلا هوش و ذکاوت. فرد این خصوصیات را دوست دارد پس خودش را باهوش و باذکاوت میبیند و یقینا رفتارهایی را برای خودنمایی انجام میدهد تا این خصوصیات را به نمایش بگذارد. به طور مشابه اگر آنها مشخصه باهوشی را در فردی تشخیص دهند دوست دارند که همین مشخصه را با خودنمایی نشان دهند تا ثابت کنند آنها هم باهوش هستند.
اگر شما واقعا فردی شگفتانگیز هستید و معتقدید که دیگران هم شما را به این خصوصیت میشناسند، پس نیازی به ثابت کردن آن نیست. در واقع ما زمانی خودنمایی میکنیم که یا دیگران ما را به طور منفی ارزیابی میکنند یا احتیاج به توجه آنها داریم.
خودنمایی فقط تلاش ذهن برای اصلاح تصویر فرد است و در این مورد وی تصویر ذهنی که از خود دارد را اگر مشکلی است، بهبود بخشد.
چگونه عادت خودنمایی را کنار بگذاریم؟
سعی نکنید تصویری از یک سبک زندگی بدون نقص به مخاطبان منتقل کنید. مردم با پستهایی در مورد اهداف، آروزها، احساسات و شکستها ارتباط برقرار میکنند؛ بنابراین زمانی که سعی میکنید تصویر بدون نقصی ارائه دهید، هیچ تأثیر مثبتی روی مخاطبان یا همان فالوئرهای شبکههای اجتماعی نمیگذارید.
مطلب ادامه دارد و برای دیدن ادامه مطالب روز لینک زیر با نام ادامه مطلب کلیک کنید