امام حسن علیه السلام نخستين فرزند امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است كه در نيمه ماه مبارك رمضان سال سوم هجرى قمرى در مدينه منوره ديده به جهان گشود و با تولد خويش، در جدش پيامبر صلی الله علیه و آله و ساير اهل بيت علیهم السلام شادى و نشاط ويژه اى پديد آورد
امام حسن علیه السلام بنا به روايت شيعه و اهل سنت، شبيه ترين انسان ها به رسول خدا صلی الله علیه و آله بود و در اين باره گفته شده است:
《حسن از جهت سيما، روش و رهبرى از همه بيشتر به رسول خدا صلی الله علیه و آله شباهت داشت.》[۱]
امام حسن علیه السلام پس از شهادت پدرش اميرمؤمنان على بن ابى طالب علیه السلام در كوفه، با درخواست و بيعت ياران آن حضرت و اهالى كوفه، خلافت را پذيرفت و راه و روش عدالت پرور پدرش را تداوم بخشيد.[۲]
امام حسن علیه السلام به خاطر نوشيدن زهر، مسموم شد و به مدت چهل روز در بسترى بيمارى افتاد و روز به روز، حالش وخيمتر گرديد، تا اين كه در ۲۸ صفر سال پنجاه هجرى قمرى، مصادف با سى و دومين سال رحلت پيامبر صلی الله علیه و آله در مدينه به شهادت رسيد و محبان اهل بيت علیهم السلام را در سوگ بزرگى فرو برد.
امام حسين علیه السلام به تجهيز بدن مطهر برادرش پرداخت و سپس جهت تدفين آن در كنار مرقد پيامبر صلی الله علیه و آله، اقدام به تشييع جنازه نمود.
امام حسين علیه السلام و ساير بنى هاشم كه به خاطر سفارش امام حسن علیه السلام، كظم غيظ كرده و بردبارى و جوانمردى را پيشه خود داشتند، و بدن امام حسن علیه السلام را به سوى قبرستان بقيع حمل نموده و در جوار جده اش فاطمه بنت اسد تدفين نمودند.[۳]
هم اكنون مزار امام حسن مجتبى علیه السلام به همراه سه تن از امامان معصوم (يعنى امام زين العابدين، امام باقر و امام صادق عليهم السلام) بدون هيچ گونه گنبد و بارگاهى در اين قبرستان قرار دارد و محل زيارت بسيارى از شيعيان و دوستداران اهل بيت علیهم السلام مى باشد.
در تاريخ شهادت امام حسن مجتبى علیه السلام، علما و مورخان شيعه غالبا گفته اند كه آن حضرت در ۲۸ صفر سال ۵۰ قمرى در سن ۴۷ سالگى به علت مسموميت از سوى همسرش جعده بنت اشعث به لقاء اللّه پيوست.[۴]
اما در نقل دیگری نیز آمده است که آن حضرت در هفتم ماه صفر سال ۴۹ یا سال ۵۰ به شهادت رسید. [۵]
در برخی منابع اهل سنت، ربيع الاول سال ۴۹ قمرى،[۶] یا سال ۵۰ قمرى[۷] به عنوان تاریخ شهادت آن حضرت ذکر شده است.
منابع:
۱-الإرشاد (شيخ مفيد)، ص ۳۴۷
۲- همان.
۳- نك: كشف الغمه (علي بن عيسي اربلي)، ج ۲، ص ۸۰ و الارشاد، ص ۹
۴- نك: الكافى (كليني)، ج ۱، ص ۴۶۱ بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج ۴۴، ص۱۴۹ و الارشاد، ص ۳۴۶.
۵- علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۳۴.؛ شهید اول، محمد بن مکی عاملی، الدروس الشرعیه، ج۲، ص۷.
۶- انساب الأشراف (بلاذري)، ج۳، ص۷۵
۷- حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۸۹.
نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خُدا و درمان به نشانی ertebat0bakhoda@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین