وقتی کودکی با کابوس از خواب بیدار می‌شود، دوباره به خواب رفتن برایش دشوار است. حتی بعضی کودکان برای این که دیگر خواب بد نبینند، از رفتن به رختخواب اجتناب می‌کنند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان،کابوس‌های شبانه در کودکان یکی از مشکلات بسیار رایج است. این مشکل اغلب در کودکان پیش دبستانی بیشتر دیده می‌شود، چرا که در این سن است که ترس‌های طبیعی ایجاد می‌شوند و تخیل کودکان بسیار فعال است. برخی مطالعات نشان می‌دهد که نیمی از بچه‌ها در این سن کابوس دارند، که شامل رویا‌های ترسناک و ناخوشایندی است که باعث ناراحتی یا مشکلاتی در زندگی روزمره می‌شود.
آسیه اناری روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه درباره کابوس کودکان گفت: شایعترین اختلالات خواب در کودکان دو نوع است. اختلال کابوس‌های شبانه و دیگری اختلال از خواب بیدار شدن ورفتن به اتاق والدین.
وی بیان کرد: رایجترین سن کابوس در کودکان تقریبا بین ۳ تا ۶ سالگی است که کودکان دچار کابوس‌های شبانه می‌شوند. در این دوره ممکن است بچه‌ها دندان قوروچه داشته باشند و خواب‌های بد ببینند و از خواب بیدار شوند با گریه، پدر و مادرشان را بخواهند.
این روانشناس تصریح کرد: تنها کاری که پدر و مادر باید انجام دهند این است که هول نکنند و با آرامش به سمت کودکشان بروند و کودک را در آغوش بگیرند، او را آرام کند. کودک در این حالت ممکن است وحشت زده باشد و دیر آرام گیرد، ولی وظیفه والدین این است که سعی کنند فرزندشان را سرجایش بخوابانند.
اناری ادامه داد: به پدر و مادران توصیه نمی‌شود بعد از این که کودک از خواب بیدار شد، او را به اتاق خودشان بیاورند و بخوابند، زیرا این کار سبب تقویت رفتار کودک می‌شود. این کابوس‌ها با افزایش سن در ۶-۷ سالگی به مرور از بین می‌رود.
کابوس دیدن کودک به طور معمول، کاملا از خواب بیدار می‌شود و می‌تواند به هنگام صبح هر آنچه را دیده و پس از آن برایش اتفاق می‌افتد به یاد آورد. کابوس کودکان از بزرگسالان بزرگ‌تر و ترسناک‌تر است.
وی خاطرنشان کرد: ممکن است والدین شاهد یک دوره‌ی به هنجار و طبیعی کابوس‌های شبانه به همراه دندان قوروچه کودکان باشند. اگر تعداد کابوس‌ها زیاد باشد و وحشت زدگی در بیدار شدن طوری باشد که کودک بعد از این اتفاق نتواند بخوابد حتما برای ارزیابی اضطراب ومشکلات دیگر به یک روانشناس کودک مراجعه کنند.
این روانشناس در ادامه گفت: در سن ۳ الی ۶ سالگی مسئله از خواب بیدار شدن شبانه، گریه کردن و خواستن والدین در کودک بیشتر دیده می‌شود. کودک خواستار این است که یا پدر و مادر پیش او بخوابد یا خود پیش آنها برود و این رفتار را نباید تقویت کرد. والدین نباید کودک را به علت از خواب بیدار شدن دعوا کنند، بلکه باید با آرامش به سمت اوبروند.
راه حل
اناری بیان کرد: به طور کلی راهکار کلیدی کاهش مشکلات خواب در کودکان، این است که کودکان فعالیت فیزیکی بیشتری در روز داشته باشند. کودکانی که فعالیتشان کم و مدام موبایل دستشان است و پای تلویزیون هستند و پارک نمی‌روند، بیشتر در معرض اختلالات خواب قرار می‌گیرند، زیرا انرژی فیزیکیشان به طور کامل تخلیه نمی‌شود.
وی افزود: در خانواده‌هایی که مدام مشاجره‌های لفظی و غیرلفظی و فیزیکی اتفاق میفتد و فضای خانه و خانواده متشنج است، کودکان خانواده بیشتر دچار اختلالات خواب و کابوس می‌شوند.
اناری در پایان گفت: پدر و مادران به یاد داشته باشند که به کودکان خود در این شرایط امر و نهی نکنند و او را نترسانند و مدام تهدید به رفتن وجدایی به خاطر کار‌های بدشان نکنند و با کودک وقت بگذراند.
گروهی دیگر از محققان معتقدند که کودکان حین خواب حوادث ناراحت کننده‌ای که در طول روز برایشان اتفاق افتاده است را در ذهن خود کاوش می‌کنند. از این رو بیشتر کابوس‌های شبانه مربوط به استرس است.
با این حال، اگر کابوس‌ها آن قدر تکرار شوند که در عملکرد کودک اختلال ایجاد کند، ممکن است دچار اختلال کابوس شود. اختلال کابوس‌های شبانه در بین دختران بیشتر از پسران رایج است که وقوع آن معمولا قبل از ۱۰ سالگی شروع می‌شود.
زمانی که والدین متوجه این می‌شوند که کابوس‌های کودک به علت مشغولیت ذهنی او است باید دقت کنند چه مسئله‌ای در زندگی کودک تغییر پیدا کرده است. برای یافتن این سوال باید از خود کودک کمک گرفت و اجازه داد خود او برایمان تعریف کند.
بچه‌ها در تمام سنین از کابوس شبانه می‌ترسند، اما والدین می‌توانند آموزش‌هایی رابه فرزندانشان بیاموزند تا آنها راحت تر و بدون دیدن هیچ گونه کابوسی به خواب راحت بروند.