از آنجا که حقیقت سجده به معنی تسلیم بودن و اطاعت کامل است، در شریعت اسلام سجده (به کیفیتی که در نماز با گذاشتن هفت موضع بخصوص پیشانی بر زمین انجام می شود) بر غیر خدا جایز نیست.
مقام انسان در بین مخلوقات عالم هستی از همه آنها بالاتر است و او به هیچ وجه حق ندارد به مخلوقی که مقامش در پیشگاه الهی از انسان پایین‌تر است سجده کند و از او اطاعت و فرمانبرداری نماید، بهمین دلیل هم هست که در ذکر مخصوص رکوع:
با گفتن، « سُبحانَ رَبی اَلعَظیمِ وَبِحَمدَه» می کوشد حقیقت آیه 74 سوره مبارکه واقعه :
« فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ»
ترجمه: (پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو).
و در ذکر مخصوص سجده :
با گفتن « سبحان ربی الاعلی وبحمده» حقیقت آیه 1 سوره مبارکه اعلی:
«سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى»
ترجمه: ((ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (ازهمه موجودات) است به پاکی یاد کن).
را به خویشتن متذکر شده و با تنزیه ذات اقدس الهی، تسبیح را فقط به خداوند علّی عظیم تخصیص می دهد و با بیان کلمه «بحمده» هر حمد و ستایشی را فقط مختص ذات اقدس حضرت حق سبحانه و تعالی می داند، و به همین دلائل محکم رکوع وسجده انسان در برابر غیر خدا جایز نیست.
منبع: العالم
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.