ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

امام صادق عليه السلام:

و هیچ بنده‌‌اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آن‌که چشمانش گریان است غیر از گریه‌‌کنندگان بر جدّم حضرت حسین بن على علیه‌السلام چه آن که ایشان در حالى که چشمانى روشن و باز دارند محشور مى‌‌گردند و آثار سرور و شادى در صورتشان نمایان مى‌‌باشد، مردم در فزع و ناراحتى بوده ولى ایشان از هر غم و محنتى در امان هستند، مردم متفرق و پراکنده و مضطرب بوده ولى ایشان در زیر عرش و سایه آن به یاد حسین علیه‌ السلام بوده و درباره آن جناب به گفتن حدیث مشغولند، از ناملایمات و ناراحتی‌هاى روز حساب هیچ خوف و هراسى ندارند.
به ایشان گفته مى‌‌شود: داخل بهشت شوید ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذکر حسین علیه‌ السلام را اختیار مى‌‌کنند، فرشتگان و حور‌العین به آنها پیغام مى‌‌دهند که ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم ولى ایشان از فرط سرور و نشاطى که در مجلس‌شان دارند سرشان را بالا نکرده و به آنها نمى‌‌نگرند.

کامل الزیارات النص صفحه 81

وقتی خبر ولادت سیدالشهداء علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه وآله رسید، آن حضرت به خانه أميرالمؤمنين عليه السلام آمدند. اسماء مولود را آورد وحضرت اذان و اقامه فرمودند. 
جبرئيل نازل شد وعرض كرد: "سلام خداوند برتو اى پيامبر، اين نوزاد را بنام پسر كوچک هارون شبير نام بگذار، كه به عربى حسين گفته میشود. چرا که حضرت علی علیه السلام براى شما همچون هارون براى موسى است، جز آنكه شما خاتم پيامبران هستید." بعد از نامگذاری، ملائکه آسمانها فوج فوج برای تبریک وتهنیت به زمین آمدند و از خاک کربلا برای پیامبر آورده و بخاطر مصائب این مولود تسلیت وتعزیت نیز میگفتند.
فطرس و دردائیل و صلصائیل و ملائکه دیگری كه سالها مورد غضب خداوند قرار گرفته بودند، به آن امام مظلوم پناه بردند و خود را به گهواره حضرت تبرک کردند و خداوند آنان را به مقام قبلى بازگردانيد.

نقل شده از بزرگترین کانال سخنان امام علی ونهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@ 

امشب فطرس بال شکسته اش را به گهواره سید الشهدا می کشد،
و من دخیل بسته ام بال و پر سوخته از معصیتم را به گوشه قبای وارث حسین علیه‌ السلام.
میدانم شفای مهربانیش در راه است...

ولادت ارباب دو عالم، حضرت امام حسین علیه السلام بر وارث مهربانیش و تمام محبان حضرتش مبارک باد.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

رفع عذاب از فرشته الهی، به برکت تولد امام حسین علیه السلام

شیخ صدوق و ابن قولویه و دیگران از امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده اند :

که چون امام حسین علیه السلام متولد شد خداى بزرگ به جبرئیل امر کرد که با هزار ملک براى تهنیت از طرف خداوند و از طرف خود به محضر مبارک پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله) نازل شود.

جبرئیل هنگام عبورش از جزیره اى، با فرشته اى رو به رو شد که از حاملان عرش الهى بود و خداوند او را به امرى مقرر داشته بود.

اما او در فرمان الهى کندى کرده بود، خداوند بزرگ هم بالش را در هم شکسته و او را در آن جزیره انداخته بود.

آن فرشته در آن جزیره مدت هفتصد سال بود که خدا را عبادت مى کرد.

در روایتى آمده است که خداوند بزرگ او را مخیر کرد بین عذاب دنیا و عذاب قیامت ،
 او عذاب دنیا را اختیار کرد، سپس خدا او را در آن جزیره شکنجه داد.

آن فرشته دید که جبرئیل با فرشتگان فرود مى آیند،از او پرسید :
 کجا میروید؟

جبرئیل گفت :
خداى بزرگ به محمد (صلى الله علیه و آله) فرزندى کرامت فرموده است.
مرا امر کرده که او را مبارک باد بگویم.

فطرس (فرشته بال شکسته) گفت :

اى جبرئیل مرا نیز با خود ببر، شاید که آن حضرت براى من دعا کند تا خداوند بزرگ از من در گذرد.
جبرئیل او را با خود به خدمت رسول خدا (صلى الله علیه و آله) برد و تبریک عرضه داشت و شرح حال فطرس را به عرض رسانید.

نبى اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمود:

اى جبرئیل به فطرس بگو که خود را به قنداقه این مولود بمالد و به محل خود باز گردد.

فطرس خود را به قنداقه امام حسین علیه السلام مالید،
بال هایش دوباره رویید و به آسمان پرواز کرد و عرض کرد:

یا رسول الله ، همانا زود باشد که این مولود را امت تو شهید کنند...

ما به پاس این نعمت که از طرف امام حسین علیه السلام به من رسید در عوض آن هر کس به او سلام کند من سلامش را به او میرسانم و هر که بر او صلوات بفرستد من صلواتش را به او مى رسانم 

طبق روایات دیگر چون فطرس به آسمان بالا مى رفت مى گفت : کیست چون من که آزاد کرده حسین بن على و فاطمه و محمد صلى الله علیه و آله هستم..

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

منابع:

۱- انوار البهیه ، ص ۴۴٫
۲- اثبات الوصیه ، ص ۱۲۵، مدینه 
3- الاجز، ص ۲۳۷ (چاپ قدیم ).
4- منتهى الامال ج ۱، ص ۲۰۶٫

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://mamosalmanim.ir

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.