ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

نذارید بچتون به بازی با تبلت یا موبایل عادت کنه

🔹 خیلی از والدین از این که فرزندشون توانایی استفاده از این وسایل رو داره خوشحالن و اون رو به عنوان شاخصی برای باهوش بودن فرزندشون در نظر می‌گیرن! در صورتی که استفاده مداوم از این وسایل در سن پایین تبعاتی به همراه داره که جبران‌ناپذیره.
🔹 اگه کودک مدام سرش توی گوشی و تبلت باشه، کم کم از دنیای واقعی فاصله می‌گیره و این یعنی آغاز مسائل و مشکلات فراوان در آینده.
🔹 اگه کودک کار با تبلت و موبایل رو می‌دونه، به اون افتخار نکنید و به خصوص در جمع به بقیه نشون ندید! چون این توانایی هیچ افتخاری نداره!
🔹 وقت گذروندن بیش از حد با این ابزارها، علاوه بر آسیب مغزی در کمتر از ۲ سالگی، شرایط اعتیاد به اینترنت و بازی‌های کامپیوتری رو بعد از هفت سالگی به وجود میاره. 

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

به بچه ها این جملات رو نگید!

- کاش هیچوقت به دنیا نمیومدی

- چرا نمیتونی مثل بقیه باشی

- دوستات از این کارا نمی کنن

- حرفت رو باور نمی کنم

- دروغ میگی که: دوستم نداری

- تا شامت رو تموم نکنی خبری از ... نیست

- تو این کار بهترین باش

- چیزی برای ترسیدن وجود نداره

حتی زمانی که فکر می کنید کودکتان دروغ می گوید، احساساتش را نادیده نگیرید.

منبع: تبیان

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

بهترین شیوه پاسخ به سؤال درباره مرگ ارائه تعریف طبیعی و عاری از هرگونه هیجان اضافه به کودک است.

چه بخواهیم چه نخواهیم از خردسالی و سنین بسیار کم کودکان نسبت به مرگ کنجکاو می‌شوند و به فهمیدن و پرسیدن درباره مرگ و احساس غم مربوط به آن به طور طبیعی علاقمند هستند. آنها ترس خود را بروز می‌دهند یا بالاخره در سنی این سؤال سخت را می‌پرسند. والدین باید آماده باشند که در جواب او چه بگویند؟

ما در مقام والدین، وظیفه داریم امنیت فرزندانمان را تأمین کنیم. تلاش می‌کنیم که آن‌ها بدانند همواره در کنارشان خواهیم بود تا از آن‌ها مراقبت کنیم. با وجود این، وقتی با مسئله مرگ روبه‌رو می‌شویم اغلب نگرانیم که آیا می‌توانیم پاسخی به فرزندمان بدهیم که آرامش و اطمینانش را مختل نکنیم؟

اگر شما پاسخ همه سؤالات فرزندتان را نداشته باشید اشکالی ندارد! ولی می‌توانید به او اطمینان دهید که با عشق و صمیمیت در کنارش حضور خواهید داشت.

کودکان در برنامه‌های تلویزیونی یا کتاب‌های قصه یا حتی با فوت یکی از نزدیکانشان با پدیده مرگ آشنا می‌شوند، اما محدودیت‌های شناختی آن‌ها درک این مسئله را برایشان سخت‌تر می‌کند که توضیحات صحیح در این زمینه می‌تواند به درک بهتر آن‌ها کمک کند. سؤال‌هایی همچون مرده یعنی چه؟ من کی می‌میرم؟ کسی که می‌میره کجا می‌ره؟ از زبان کودکان طبیعی است و نیازی به دروغ گفتن یا جواب سر بالا دادن نیست، چراکه با دروغ گفتن به کودکان، فقط باعث سردرگمی آن‌ها می‌شویم و شاید حتی کودک را مجبور کنیم برای یافتن پاسخ سؤالات و رفع کنجکاوی‌اش به دیگران متوسل شود.

در سن ۳ تا ۶ سالگی بسته به اتفاقات و تجارب شنیداری و دیداری کودکان، احتمال دارد سؤالاتی درباره مرگ از سوی کودک داشته باشیم که این مسئله طبیعی و معمول است. حس شما از مرگ و پاسخی که می‌دهید در شناخت و میزان ترس کودک تأثیر زیادی دارد. برای اینکه بهترین روش برخورد با این پرسش را مقابل کودکتان داشته باشید سعی کنید سخنان شما جدی یا همراه با احساسات شدید نباشد. زمانی که برای کودک سؤالاتی از این دست پیش بیاید، بهتر است با در نظر گرفتن میزان درک و شناخت کودک و با صداقت به او پاسخ داده شود. از دادن جواب‌های غیر واقعی مانند مادربزرگ به سفر رفته یا خوابیده است، پرهیز کنید، زیرا کودک درک درستی از مسائل ندارد و سبب سردرگمی بیشتر او می‌شود. برای نمونه ممکن است فکر کند خواب باعث مرگ می‌شود و از خوابیدن بترسد. اگر یکی از بستگان کودک فوت شده و این خبر از طرف شخصی که به کودک نزدیک است، داده شود بهتر است. فراموش نکنید که باید به کودک اجازه دهید تا همه سؤالات و احساساتش را در این خصوص بیان کند.

بهترین شیوه پاسخ به این سؤال ارائه تعریف طبیعی و عاری از هرگونه هیجان اضافه به کودک است. مانند اینکه: «هر کس باید روزی بمیرد. زمانی می‌رسد که مردم ضعیف و فرسوده، پیر و خسته می‌شوند. آن زمان مرگ آنها می‌رسد و از این دنیا می‌روند.»

بهتر است مرگ را با صداقت و واقعیت برای فرزندانمان تعریف کنیم. استفاده از تعابیر ملایم برای توصیف مرگ، با حسن نیت و تصور اینکه باعث می‌شود کودکان آسیب روحی نبینند، کودکان را اغلب گیج و سردرگم می‌کند. برای جلوگیری از اضطراب بی‌مورد و پریشانی عاطفی کودک، بهتر است هرچه زودتر درباره مرگ با او صحبت کنید. ارتباط صریح و صادقانه شما با فرزندانتان درباره موضوع مرگ، به آن‌ها کمک می‌کند درک و شناخت درستی از مفهوم مرگ و مردن داشته باشند و بتوانند رابطه‌ای صحیح با آن برقرار کنند. قبل از شروع گفتگو، از میزان درک کودک آگاه باشید. آنگاه می‌توانید اطلاعاتتان را متناسب با میزان درک کودک به او منتقل کنید. از او نخواهید که فراموش کند. توجه داشته باشید سرعت تکامل درک در میان کودکان متفاوت است و هر کودک به نحو منحصر‌به‌فردی زندگی را تجربه می‌کند. آن‌ها راه‌های شخصی خودشان را برای کنترل و بیان احساسات دارند. برای کودکان خردسال، مرگ را به طور ساده توضیح دهید. برای نمونه «وقتی کسی می‌میرد نفس نمی‌کشد، غذا نمی‌خورد، احساس گرسنگی یا سرما نمی‌کند و دیگر نمی‌توانی او را ببینی.»

از به‌ کار بردن کلماتی مانند «درگذشت» یا «فوت شد» پرهیز کنید. این تعابیر می‌توانند توضیحات شما را از واقعیت مرگ دور کنند؛ به ویژه اینکه این تعابیر برای کودکان خردسال بسیار مبهم و ترسناکند. کودک خود را به خاطر گریه کردن یا ابراز ناراحتی و آسیب‌پذیری سرزنش نکنید. عباراتی مانند «باید تحمل کنی»، «باید قوی باشی»، «تو الان دیگه مرد یا زن این خونه هستی» و «تو دیگه بزرگ شدی» می‌توانند بسیار آسیب‌ زننده باشند و آثاری بلند‌مدت بر دیدگاه کودک درباره مرگ و به‌طور کلی، سلامت روانی و عاطفی او داشته باشند.

در فضای مناسب با او گفتگو کنید که حواسش پرت محیط اطراف نشود مثل جایی که تلویزیون روشن است یا کامپیوتر وجود دارد، اما حضور عروسک و اسباب بازی به درک کودک کمک می‌کند، زیرا کودکان به بازی علاقه دارند و بازی‌ها نیروی درمانی خوبی برای آن‌ها محسوب می‌شوند. هنگام توضیح دادن درباره مرگ، به خصوص برای کودکان خردسال، بهتر است از کلمات ساده استفاده کنید تا از واقعیت مرگ فاصله نگیرید. اضافه کردن جزئیات غیر‌ضروری یا توضیحات بیش از اندازه طولانی منجر می‌شود کودک به‌طور‌کلی از سؤال کردن پرهیز کند، زیرا آن‌ها اغلب تمایل ندارند به صحبت‌های طولانی گوش دهند.

حین توضیحات، به کودکتان بگویید هرگونه سؤالی که به ذهنش رسید، بپرسد. اشکالی ندارد اگر پاسخ همه سؤالات او را نمی‌دانید. در این صورت صادقانه بگویید: «من در این زمینه کاملاً مطمئن نیستم.»

پردازش این اطلاعات تازه درباره مرگ و از دست‌ دادن یکی از عزیزان برای خردسالان سنگین است و شاید باعث شود آنها یک سؤال را بار‌ها تکرار کنند، زیرا پذیرش این اطلاعات برای کودکان بسیار دشوار است. در این مواقع، کودکان احتیاج دارند به‌ طور مداوم بغل شوند. آنها دوست دارند کنار والدینشان بخوابند و جدا شدن از آنها برایشان سخت است. اگر کودک می‌خواهد در مراسم تدفین شرکت کند، والدین باید توضیح دهند که قبل، حین و بعد از مراسم چه اتفاقی خواهد افتاد. به کودکان کمک کنید علت برگزاری مراسم تشییع جنازه را درک کنند: «تشییع جنازه برای غم و عزاداری است، چون یک نفر مرده است. همین‌طور زمانی است که ما خاطرات شخص مرده را یادآوری می‌کنیم و به همدیگر دلداری می‌دهیم.» شرکت در مراسم خاک‌سپاری کودک را آرام می‌کند، زیرا آنها تمایل دارند در مراسم مشارکت داشته باشند و کاری را برای یادبود مرده انجام دهند.

همه کودکان باید درباره مرگ و واقعیت‌های آن بدانند. بی‌تردید، توضیح دادن درباره مرگ دشوار است، با وجود این فراموش نکنید که شما در مقام والد، تأثیر بسیاری بر چگونگی شکل‌گیری افکار و احساسات کودکتان در این زمینه دارید.

منبع: باشگاه خبرنگاران نقل از روزنامه جوان

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم 

برخی از عادات زشتی که کودکان مدام تکرار می‌کنند نیاز ضروری به توجه والدین دارد تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.

 ناخن جویدن، دست توی بینی کردن، زبان درازی و انگشت در دهان کردن و ... رفتارهایی است برخی کودکان انجام می‌دهند و والدین از این رفتار نارحت و عصبانی می‌شوند.

کودکان از اعمال خود بی اطلاع هستند از این رو آنها نسبت به توسعه عادات ناسالم بسیار آسیب پذیر هستند و اگر این روش‌ها در مراحل ابتدایی ادامه داشته باشد تبدیل به عادت می‌شود و ترک آن دشوار خواهد بود.

نکاتی که به ترک عادت‌های کودک کمک می‌کند

بی توجهی

توجه زیاد به عادت بد و تنبیه کودک ممکن است تاثیر منفی داشته باشد. او با توجه به توجهات، تشویق خواهد شد که این رفتار را تکرار کند. از این رو در ابتدا بهتر است که از توجه به عادت آزار دهنده اجتناب کنید و اجازه دهید کودک با زمان، خودش بزرگ شود.

نظام پاداش

پاداش دادن به کودکان زمانی که عادات خوب دارند و از رفتار بد آگاهانه اجتناب می‌کنند، یک استراتژی عالی است. این کار به آنها نشان می‌دهد که رفتار خوب آنها مورد توجه قرار گرفته است.

آموزش

کودکان تنها زمانی عادات بد خود را ترک می‌کنند که بخواهند از این‌رو بایدبه آنها بفهمانید عادت رفتاری بد او چه عواقبی به دنبال خواهد داشت البته با بلوغ کودک نوپا این دلایل را درک خواهد کرد و به طور طبیعی به این عادت بد توجه خواهد کرد و آن را رها خواهد کرد.

ایجاد حس اعتماد

ایجاد حس اعتماد به کودک، حمایت و دوست داشتن او با صبور بودن و حساسیت به ثبات احساسی مهم است. به کودک خود فرصت تصمیم‌گیری را بدهید، این به توسعه مهارت های او و اعتماد و تصمیم گیری کمک می‌کند. درک این که چه چیزی درست است و چه چیزی اشتباه است، خوب و بد بودن در کودکان از روزهای اولیه شان به آنها کمک می کند تا ارزش های مناسب، عادت ها و رفتار خود را توسعه دهند. تلاش های صبورانه از شما به عنوان والد، به شکستن عادات بد کودکان کمک می کند. این شعار ایده آل برای رشد کودک است.

خانواده‌ها باید بدانند برای تربیت صحیح کودک به هیچ عنوان از تبیهات بدنی و اجبار استفاده نکنند زیرا این روش‌های جبرگونه به هیچ عنوان خروجی خوبی نخواهد داشت برعکس موجب تشنج هم می‌شود. احساس روابط دوستانه و صمیمیت با کودک و آموزش از روش‌های داستان‌گویی روشی است در شرایط مختلف برای تربیت کودک و ترک رفتارهای نادرست همیشه تاثیرگذار بوده است.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم  

معمولا کودکان برای رسیدن به خواسته‌هایشان جیغ و فریاد می‌کنند از این‌ رو والدین باید بدانند در چنین شرایطی چه رفتاری داشته باشند.

جیغ زدن و گریه کردن یکی از روش‌های کودکان برای متقاعد کردن والدینشان است تا به هدف خود برسند. بسیاری از والدین از جیغ زدن کودک خردسال خود کلافه و خسته می‌شوند. گاهی این فریاد زدن کودکان به حدی زیاد می‌شود که کنترل آن برای خانواده مشکل می‌شود. والدین باید ابتدا علت جیغ زدن فرزند خود را کشف کنند و بهترین رفتار را برای مقابله با جیغ زدن آنها بکار ببرند زیرا نوع برخورد آنها تا حد زیادی می‌تواند این رفتار کودک را کنترل کند.

علت داد زدن کودکان

حسادت

ممکن است هنگامی که شما با تلفن صحبت می‌کنید، کودک شروع به جیغ زدن کند، چون او احساس می کند که دیگر به او توجهی ندارید.

گیجی و سردرگمی

شاید فرزندتان دقیقاً از آن چه که می‌خواهد مطمئن نباشد و همین موجب عصبانیت و داد زدن او شود.

احساس درماندگی

کودک وقتی که نمی تواند کلماتی را برای بیان آن چه که می خواهد پیدا کند، ممکن است عصبانی شود.

جلب محبت والدین

کودکان در سنین ۲ تا ۳ سالگی که سن استقلال طلبی آنها است و انتظار دارند همه به آنها توجه کنند و اگر غیر از این باشد بی دلیل جیغ و فریاد می‌کند تا به آنها توجه شود.

در مقابل داد زدن کودک چه کنیم؟

رفتار والدین در برابر داد زدن های کودک یکی از اقدامات مهم برای حل این مشکل و ترک این عادت در کودکان است است.

به او اعتنا نکنید

اگر والدینی بیش از حد حساس هستند و نسبت به جیغ زدن کودک نمی توانند بی تفاوت باشند، بهتراست رفتار او را پیش بینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جیغ این کار را انجام دهند. واکنش های منفی مثل اخم کردن، سرزنش و حتی کتک زدن کودک به او در تقویت این رفتار انگیزه می دهد پس بی تفاوتی و نادیده گرفتن را جایگزین هر واکنشی کنید.

کودک را تنبیه نکنید

بسیاری از والدین از جیغ زدن های کودک عصبی می شوند و او را کتک می زنند تا دیگر جیغ نزند اما تنبیه بدنی کودک هیچ کمکی به ما نمی کند و کار درستی نیست. کتک زدن تنها باعث شدت یافتن این رفتار در او می شود.

سر کودک خود فریاد نزنید

زمانی که تحت فشار روحی هستید، سر کودک خود فریاد نزنید. بسیاری از کودکان با دیدن رفتار والدین خود فریاد زدن را یاد می‌گیرند. هر چقدر شما در برخورد با خانواده آرام تر رفتار کنید، الگوی رفتاری بهتری برای کودک خواهید بود.

با او در مورد علت ناراحتیش صحبت کنید

سعی کنید در مورد علت ناراحتی کودک با او صحبت کنید، اگر کودک شما سن پایینی داشته و صحبت با آنها فایده ای ندارد، انگشت خود را جلوی دهانتان گرفته و به او نشان دهید که می خواهید ساکت باشد

کودک را سرگرم کنید

بهترین راه برای آرام کردن کودک این است که او را به بهانه‌های مختاف سرگرم کنید زیرا آنها خیلی زود موقعیت قبلی را فراموش می کنند.

در پایایان والدین باید مهارت‌های ارتباطی خود و کودکان را افزایش دهند زیرا هرچه ارتباط والدین با کودک بیشتر باشد و کودک در بیان خواسته‌هایش ماهرتر شود، رفتارهایی نظیر جیغ زدن کمتر می‌شود.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

بستنی یکی از خوراکی‌هایی است که کودکان علاقه زیادی به آن دارند اما والدین باید بدانند در چه سنی و چه مقدار به کودک بستنی دهند.

بستنی یکی از خوراکی‌هایی است که هم کودکان و هم بزرگسالان از خوردن آن لذت می‌برند و پرهیز از خوردن آن برای هردو گروه غیرقابل کنترل است.

کودکان پس از ۱۲ ماهگی الی یک و نیم سالگی می‌توانند بستنی بخورند زیرا بستنی فرآورده لبنی است و قبل از یک‌سالگی و حتی چند ماه بعد آز آن هم به کودک بستنی دهید زیرا ممکن است از شیر و خامه پرچرب تهیه شده باشد و کودکان نسبت به پروتئین شیر، مواد معدنی و سایر مواد موجود در آن حساسیت نشان دهند.

یک سال اولیه زندگی کودک دوره‌ای بسیار مهم است و باید مواد مغذی سالم در رژیم غذایی گنجانده شود بنابراین در این دوره بستنی دادن به کودک به دلایل زیر ممنوع است.

مواد نگهدارنده

تقریباً تمام بستنی‌های موجود در بازار حاوی مواد نگهدارنده، چربی، قند، مواد مصنوعی و رنگ خوراکی هستند.

شیر کامل

از آنجا که بستنی از شیر کامل تهیه می‌شود و اگر کودک بطور انحصاری از شیر مادر تغذیه کند در معرض مصرف شیر گاو قرار خواهد گرفت و دچار عدم تحمل لاکتوز خواهد شد.

مشکلات هضم

ممکن است شیر و مواد موجود در بستنی موجب مشکلات هضم از جمله ایجاد گاز معده، درد مزمن در معده و مشکلات قولنج در کودک شود.

افراط در خوردن هر ماده غذایی مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت که بستنی هم مستثنی از این موضوع نیستو برخی والدین با تصور این‌که این خوراکی دارای کلسیم است و علاوه‌بر این‌که برای کودک ضرر ندارد موجب جذب کلسیم هم می‌شود در دادن آن به کودک افراط می‌کنند که در زیر به برخی معایب آن اشاره می‌کنیم.

افراط در بستنی خوردن برای کودکان چه مشکلاتی به همراه خواهد داشت؟

بی‌اشتهایی

بستنی باید به مقدار کم و به عنوان دسر غذا در نظر گرفته شود. اگر بستنی به صورت متناوب توسط کودکان مصرف شود به دلیل مواد تشکیل‌دهنده‌ای که دارد باعث بی‌اشتهایی کودک می‌شود.

حساسیت

توصیه می‌شود نوع بستنی که برای کودک ساده باشد و مواد رنگی مضر نداشته باشد زیرا مواد طعم‌زا و افزودنی‌های شیمیایی و حتی انواع میوه و مغزها ممکن است برای کودکان حساسیت‌زا باشند. بعضی بچه‌ها به بستنی‌های کاکائویی، برخی به بستنی‌های حاوی آجیل و برخی هم به بستنی‌های طعم‌دار حساسیت نشان می‌دهند.

چاقی

کودکان نباید بیشتر از ۳ تا ۴ قاشق مرباخوری بستنی بخورند. گاهی بستنی خوردن برای کودکان عادت روزانه می‌شود. والدین باید به این موضوع توجه داشته باشند که بستنی باید بعد از صرف ناهار مصرف شود زیرا خوردن آن قبل از ناهار سبب می‌شود میزان زیادی قند وارد بدن کودک شود که در پی آن انسولین ترشح می‌شود و این هورمون سبب ذخیره چربی و در نهایت چاقی خواهد شد.

سردرد

اگر بستنی حاوی شکر و خامه زیاد باشد وقتی در دهان گذاشته می‌شود به دلیل سرد بودن با مخاط حلق در تماس قرار می‌گیرد و با تحریک عصبی می‌تواند باعث سردرد شود. وقتی کودک بستنی خنک را در دهان می‌گذارد ناگهان گلو و فضای دهان او با ماده‌ای سرد در تماس قرار گرفته و این سرما باعث انبساط رگ‌های خونی و در نتیجه تحریک گیرنده‌های درد می‌شود.

پوسیدگی دندان

بستنی‌های یخی به لحاظ افزودن مواد رنگی که اکثرا شیمیایی هستند نه تنها سلامت عمومی کودک را تهدید می‌کنند، بلکه باعث تغییر رنگ دندان‌های شیری و دائمی نیز می‌شوند. بستنی های یخی در مقایسه با بستنی‌های شیری ارزش غذایی پایین‌تری نیز دارند و به دلیل یخی بودن می‌تواند ترک‌های مینایی در دندان ایجاد کند.

گفتنی‌ است با توجه به موارد ذکر شده کودکان از بستنی‌های پاستوریزه، بدون مغز، بدون کاکائو، بدون اسمارتیز و تافی و کلا بدون مواد قندی چسبنده و نیز عاری از مواد رنگی استفاده کنند و بیشتر سه بار در هفته مصرف نشود و همچنین توصیه می‌شود کودکی که مبتلا به سرماخوردگی، آنژین و تب است و سرفه می‌کند بستنی مصرف نکند زیرا سردی بستنی باعث حساسیت و درد بیشتر گلوی کودک می‌شود.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

شب ادراری در کودکان امری طبیعی است اما اگر بعد از 5 سالگی همچنان ادامه داشته باشد خانواده‌ها باید با پزشک مشورت کنند.

شب ادراری به حالتی گفته می‌شود که در هنگام خواب ناخواسته رختخواب خود را خیس می‌کند.

شب ادراری آسیب شدیدی به اعتماد به نفس کودک می‌زند و آرامش زندگی خانوادگی را نیز تحت الشعاع قرار می‌دهد. متخصصان معتقداند تمام کودکان ۵ ساله و بزرگتری که دچار شب ادراری هستند، نیاز به درمان دارند.

شب ادراری کودکان امری طبیعی است

از آنجا که رفتن به سرویس بهداشتی معمولاً در بازه سنی دو تا چهار سال به کودک آموزش داده می‌شود اما مدت زمانی طول می‌کشد تا کودک بتواند مثانه را کامل تحت کنترل خود در آورد.

برخی کودکان به دلیل استرس یا ترس و نگرانی دچار مشکل شب‌ادراری می‌شوند اما با بالا رفتن سن و بلوغ سیستم بدن احتمال شب ادراری در کودکان کاهش می‌یابد.

تقریباً تمام کودکان تا دوران نوجوانی یا بسیار زودتر با این مشکل خجالت‌آور خداحافظی می‌کنند. اما اکثر کودکانی که مدرسه می‌روند و جای خود را خیس می‌کنند، دچار شب ادراری اولیه هستند و هرگز نتوانسته‌اند مثانه را شب‌ها کنترل کنند. البته سابقه خانوادگی نیز نقش مهمی در بی‌اختیاری شبانه کودکان دارد.

دلایل اصلی شب ادراری در کودکان

مثانه به قدر کافی کشیده نمی‌شود تا تمام ادرار را در طول شب نگه دارد.

شب‌ها ادرار بسیار زیادی تولید می‌شود.

کودک هنگامی که مثانه پیام پر شدن را به مغز می‌فرستد، از خواب بیدار نمی‌شود.

برخی کودکان هنگام ارسال پیام پر بودن مثانه از خواب بیدار نمی‌شوند یا زمانی بیدار می‌شوند که دیگر دیر شده است در خصوص این کودکان باید به آنها آموزش داده شود تا قبل از خواب حتما مثانه خود را خالی کنند و از نوشیدن مایعات قبل از خواب خودداری کنند.

درمان شب ادراری در کودکان

مشکل شب ادراری اکثر کودکان به مرور زمان برطرف می‌شود، اما برای این‌که به برطرف شدن این مشکل کمک کنید در طول روز به اندازه کافی به کودکان مایعات بدهید و یک ساعت قبل از خواب مانع نوشیدن مایعات شوید.

نوشیدنی‌های حاوی کافئین، مانند نوشابه، چای، قهوه یا شکلات داغ، به کودک ندهید، چون این نوشیدنی‌ها نیاز به ادرار کردن را افزایش می‌دهد.

از فرزندتان بخواهید که در طول روز مرتب به دستشویی برود. مطمئن شوید که فرزندتان قبل از خواب به دستشویی رفته است و می‌تواند در طول شب نیز راحت به دستشویی برود.

کودک را شب‌ها از خواب بیدار نکنید یا او را بغل نکنید و به دستشویی نبرید، این کار در درازمدت کمکی به او نخواهد کرد.

در پایان خاطر نشان شویم شب ادراری مشکلی نیست که یک یا دو روزه برطرف شود از این‌رو خانواده باید صبور باشند و اجازه دهند فرایند تکامل مثانه برای جلوگیری از شب ادراری به صورت طبیعی تکمیل شود. به هیچ عنوان کودکان را بعد از شب ادراری سرزنش نکنید و با او با ملایمت رفتار کنید تا سرخورده نشود.

لازم است به کودکان اطمینان داده شود که هیچ مشکلی در آنها وجود ندارد و ممکن است برای هر کودکی این اتفاق بیفتد.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم  

لکنت زبان نوعی اختلال در گفتار است که تحت تأثیر ژنتیک و عوامل محیطی در کودک ایجاد می‌شود.

لکنت زبان یک نوع اختلال در روان صحبت کردن است که معمولا از دوران کودکی نشان داده می‌شود. این افراد در صحبت کردن تسلط کافی ندارند اما می‌دانند چه می‌خواهد بگویند.

علائم لکنت زبان

سختی در شروع صحبت کردن و بیان کلمات

سکوتی کوتاه در هنگام ادای یک کلمه یا مکث و بیان شکسته کلمات

اضطراب هنگام صحبت کردن

ناتوانی در ارتباط برقرار کردن

این مشکلات می‌تواند منجر به تیک صورت، پلک زدن سریع، لرزش لب‌ها، تکان دادن سر و مشت کردن دست در کودکان شود.

چه زمانی باید برای لکنت زبان به پزشک مراجعه کرد؟

لکنت زبان در بین کودکان ۲ تا ۵ سال طبیعی است و بخشی از فرآیند یادگیری است و به مرور زمان برطرف می‌شود.

طول کشیدن لکنت زبان بیشتر از شش ماه

تکرار شدن این مشکل بیش از چند بار در روز و در سنین بالای ۵ سال

شروع این اتفاق در سنین نوجوانی

افزایش لکنت زبان در هنگام دعوا و جر و بحث

ژنتیک، حمله عصبی، آسیب دیدگی مغزی، اختلالات ذهنی، استرس و ترس‌های ناگهانی باعث لکنت در زبان می‌شود.

خطرات لکنت زبان در کودکان

تاخیر در رشد کودک

عدم برقراری ارتباط با دیگران

اضطراب داشتن هنگام صحبت کردن

ضد اجتماع بودن

دوری از محافل اجتماعی، مدرسه، کارهای گروهی و به طور کلی دوری از موفقیت

اعتماد به نفس پایین

مسخره شدن توسط دیگران

با کودکی که لکنت زبان دارد چگونه رفتار کنیم؟

هنگامی‌که کودک با لکنت صحبت می‌کند او را سرزنش نکنید و نگویید درست صحبت کند

کودکانی که لکنت زبان دارند، در هنگام عصبانیت نمی توانند واضح احساسات خود را بیان کنند، بنابراین پرخاش کرده و عصبانی می شوند و داد می‌کشند. بنابراین هنگام عصبانیت کودکتان او را درک کرده و هیچ گاه سر او داد نکشید و به او توهین نکنید و او را تهدید نکنید.

اگر کودک حرفی زد، به او نگویید حرف خود را تصحیح کند.

کودک را وادار به حرف زدن نکنید

هنگامی‌که کودک حرف می‌زند، وسط صحبت‌های او نپرید و صحبت‌هایش را قطع نکنید.

به کودک خود نگویید قبل از صحبت کردن فکر کند.

به آرامی با کودکان صحبت کنید.

کودک خود را در جمع‌های خانوادگی شرکت دهید و هنگام صحبت کردن به او توجه کنید.

هرگز حین صحبت کودک جملاتش را درست و کامل نکنید.

آرام و شمرده با کنید تا او هم شمرده صحبت کردن را یاد بگیرد.

از محیط‌هایی که باعث ترس کودک می شود او را دور نگه دارید.

به کودک بگویید که اختلال در گفتار امر عادی است و همه گاهی به آن دچار می شوند.

برای کودکی‌ که دچار لکنت ماندگار شده است حتماً باید دارودرمانی و گفتاردرمانی انجام شود. در اغلب کودکان مبتلا به لکنت زبان قبل از ۵ سالگی لکنت زبان از بین می‌رود و نیاز به گفتار درمانی ندارد. اما اگر کودکتان دائما لکنت زبان دارد و این لکنت همراه با حرکات صورت و بدن است حتما به گفتار درمان مراجعه کنید.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

در مهمانی‌ها و گفتگوهای دوستانه با دوستان، همکاران و فامیل بسیار می شنویم که برخی از لجبازی کودکان خود می نالند و شکوه می‌کنند، از این رفتار کلافه‌اند و نمی‌دانند چه راهی برای کنترل او در پیش بگیرند که نه کودک آسیب روحی و روانی ببیند و نه خودشان اذیت شوند.

لجبازی خصومت و خصوصیت رفتاری است که شخص روی عقیده و نظر خود پافشاری و با عقیده و نظر دیگران چه آگاهانه و چه ناآگاهانه مخالفت می‌کند؛ در واقع فرد لجباز قبول ندارد که رفتار و افکار و عقیده اش را تغییر دهد یا تصمیم خودش در موردی خاص را عوض کند بلکه بر درست بودن آن نیز تاکید کرده و پافشاری می‌کند.

لج کردن در موضوعی، برای همه ماها پیش آمده اما لجبازی بزرگسالان با بچه‌ها خیلی متفاوت است و وقتی صحبت از لجبازی کودکان به میان می‌آید، بحث ظریف و حساس می‌شود، به همین دلیل با یک کارشناس روانشناسی در مورد این رفتار و راه‌های مقابله با آن گفت و گو کردیم.        

کودکان به چه دلایلی ممکن است، لجبازی کنند؟

روانشناس کودک و استاد دانشگاه روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا گفت: قبل از ورود به بحث اول این نکته مهم را تاکید و یادآوری کنم کسانی که مستقیم با بچه‌ها و کودکان در ارتباط هستند، ابتدا باید بینش و مطالعه خود را در مورد لجبازی کودکان و نوجوانان با خوندادن مطالب روانشناسی بالا ببرند.

دکتر آرزو محرابی افزود: کودکان معمولا از ۲ و سه سالگی لجبازی را شروع می‌کنند البته بهتر است بگوییم خودش را کشف می‌کند، یعنی به درجه‌ای از خودآگاهی و شناخت محیط و اطرافیان می‌رسد که می‌فهمد رفتارش بر اطرافیان تاثیر می‌گذارد و واکنش آنها را بر می‌انگیزد بنابراین در بعضی مواقع که کاری از او خواسته می‌شود،  لج می‌کند تا واکنش‌ها را مشاهده و کنجکاوی شان ارضا شود،  به گفته خیلی از کارشناسان روانشناسی؛ کودکان نمی‌دانند لج بازی خوب یا بد است، فقط آن را برای محک زدن اطرافیان به کار می‌گیرند.

اما دلیل بیشتر لجبازی در کودکان و نوجوانان بیشتر برای رسیدن به خواسته و یا بدست آوردن امتیاز خاص است، بنابراین روی خواسته شان مقاومت می‌کند تا به چیزی که می‌خواهند برسند، نمونه اش را زیاد دیدیم، کودکی برای رسیدن به خواسته اش با گریه و زاری و زمین کوبیدن خود می‌خواهد زودتر به خواسته‌اش برسد.

یکی دیگر از دلایل لجبازی کودکان و نوجوانان برای رهایی از کنترل بیش از حد پدر و مادرهاست که با دستور زیاد سعی بر کنترل آنها دارند و یا می‌خواهند خواسته‌های خودشان را به آنان تحمیل کنند،  یا به جای آنها تصمیم بگیرند؛ بچه ها اینجا فکر می‌کنند آزادی و استقلال آنها در خطر است، بنابراین شروع به لجبازی می‌کنند.

سوال اینجا است آیا لجاجت و لجبازی هم می‌تواند خوب باشد؟ توی سن های پایین کودکان با لج‌بازی و مخالفت،  مهارت «نه گفتن»  را تمرین و می‌آموزند، بنابراین در بعضی از موارد لجاجت هم می‌تواند بی ایراد باشد، اما وقتی خودتان می‌دانید کار درستی انجام می‌دهید، ولی کودک و نوجوان با آن مخالف است و لج می‌کند، در این موارد شما نباید به رفتار او اهمیت بدهید! و از موضع درست خود کوتاه بیاید! با این عمل در واقع ثبات داشتن در نظرات درست را به کودک و نوجوان می‌آموزید.

سوال دیگر که پیش می آید؛ آیا کودکان می‌توانند به والدین جواب «رد» بدهند؟ جواب این سوال نیز مثبت است! وقتی که فرزند با شما مخالفت می‌کند، در واقع تمرین ابراز وجود و بدست آودن مهارت «نه گفتن»  تمرین می‌کند و این به داشتن شخصیت مستقل به او کمک زیادی می‌کند و با این  شیوه ما به بچه ها کمک کرده‌ایم بدون اینکه خواسته ها و نیازهایشان را انکار کنند می‌تواند نظرات خودشان را نیز داشته باشند.

پدر و مادرها باید توجه داشته باشند وقتی به فرزندشان اجازه مخالفت و یا ابراز نظر می دهند به معنای تسلیم شدن بی چون و چرای در مقابل نظر آنها نیست؛ بلکه  می خواهند از لج باز شدن و رفتار های لج گونه آنها جلوگیری کنند و یا اگر لج می‌کنند با این روش به دلایل و ریشه مخالفت کودکان پی ببرند، زیرا یکی از عوامل مهمی که باعث به وجود آمدن کودکان و نوجوانان لجباز می‌شود، عدم توجه به خواسته ها و نظر آنهاست اما این را هم باید مد نظر داشت حرف اول را در نهایت همیشه باید والدین بزنند؛ بنابراین در کنار پذیرفتن نه گفتن و مخالفت آنها باید به بچه ها بفهمانیم که تصمیم نهایی با پدر و مادر است.

 حرف زدن با کودکان و نوجوانان، پذیرش «نه گفتن»  و مخالفت کودکان با والدین باعث کاهش شکل گیری لجبازی و میزان خشم و عصبانیت آنها می شود و در عین حال باید اقتدار والدین حفظ بشود.

به بچه ها چگونه امر و نهی و دستور بدهیم؟ و از چه روش های پرهیز کنیم؟

یکی از مهمترین نکات برای جلوگیری از شکل گیری لجبازی در کودکان، مدیریت دستور دادن به آنها است باید تلاش کنید که تصمیمات خودتان را با جملات مثبت بیان کنید، اگرچه امر و نهی کردن به بچه ها به طور کلی امر پسنیدیده است، اما وقتی والدین کودک خود را با جملات منفی امر و نهی  و یا سرزنش  کنند؛ حال کودک را خراب می کنند.

مثلا امر و نهی دستوری مثبت مانند از تو می خوام با خواهرت مهربان باشی؟ یا ازتو می خواهم الان سکوت کنی؟ همین الان اتاق خودتو تمیز و مرتب کن؟  مودب باش و خوب حرف بزن، درست بشین؟ به حرفم گوش بده و لباس هایت را بپوش.

اما دستور دادن و امر و نهی «بد»  که باعث افزایش لجبازی در کودکان می‌شود مانند مگر بهت نگفتم خواهرت کتک نزنی؟ از تو می‌خوام دیگر حرف نزنی و دهنت ببندی؟ ازت می‌خواهم  اتاقت را بهم نریزی، چرا لباس نپوشیدی؟ اگر همین الان دست از لجبازی با من بر نداری من می‌دونم و تو؟ و بدترین نوع عکس العمل والدین در مقابل کودکان؛ این شیوه به همراه  داد و فریاد و فحاشی و تنبیه است، وقتی سر کودکت داد و فریاد می‌کنید به آنها مجوز بی ادبی شدن می‌دهید تا زمانی که شما هستید آنها ساکت ند و زمانی که نیستی هر کاری دلش خواست انجام می دهد و در ادامه هر وقت سر آنها داد می‌زنید ممکن است کودکان حرف شما با یک گوش بشنوند و از گوش دیگر آن را بیرون کنند و کار خوشان انجام دهد، بنابراین داد و فریاد بر سر بچه که با شما لجبازی می‌کند می‌تواند بدترین عکس العمل خانواده ها باشد.

مطلب ادامه دارد و روی لینک زیر ادامه مطلب کلیک کنید