ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

امام صادق علیه السلام فرمودند:

 زمانی که نوح از کشتی پیاده شد ابلیس نزد او آمد و گفت بر روی این زمین مردی بیش از تو بر من منت ننهاده است.
 خداوند را بر این بدکاران خواندی و مرا از ایشان آسوده ساختی به تو دو مطلب می آموزیم!!!
✅ از حسادت بپرهیز که آنچه بر سر من آمد از آن بود
✅ و از طمع دوری کن که  آنچه بر سر آدم آمد از آن بود!

📚 بحارالانوارج۷۰ص۱۶۳

نقل شده از کانال تلگرامی راز قرآن به نشانی ‎  ‎  ‎ ‌ ‌@raz_quran

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

📖حدیث عجیبی درباره ابلیس

از علی بن محمد صوفی روایت است که :
علی بن محمد صوفی ابلیس را دید، شیطان از او پرسید: تو کیستی ؟
وی گفت: از فرزندان آدم.
شیطان گفت: خدایی جز الله نیست ، تو از آن قومی که می پندارند خدا را دوست می دارند در حالی که از فرمان خدا سر می پیچند، ابلیس را دشمن می دارند حال آنکه از او فرمان می برند!
علی بن محمد صوفی پرسید: تو که هستی؟
ابلیس گفت: منم صاحب میسم و قهرمان سترگ و اسم بزرگ، منم قاتل هابیل ، منم که با نوح در کشتی سوار شد، منم که ناقه صالح را پی کرد، منم که آتش را بر ابراهیم افروخت، منم که نقشه قتل یحیی را ریخت ، منم که در روز نیل جلودار قوم فرعون شد، منم که سحر را به چشم مردم به خیال آوردم و آن را به پیش موسی کشاندم ، منم سازنده گوساله بنی اسرائیل، منم صاحب اره زکریا 
منم که به همراه ابرهه با فیل سوی کعبه راه افتادم، منم که در جنگ احد و حنین ، افراد را برای جنگ با محمد گرد آوردم، منم که در روز سقیفه در دلهای منافقان حسد انداختم، منم صاحب کجاوه در روز جنگ جمل، منم که در لشکر صفین ایستادم، منم که در فاجعه کربلا مؤمنان را شماتت کردم.
منم امام منافقان ، منم هلاک کننده اولین ، منم گمراه ساز آخرين، منم شیخ پیمان شکنان، منم رکن و پایه فاسقان، منم آرزوی از دین برون رفتگان (1)
منم ابو مره ، که از آتش آفریده شد، نه از گل ؛ منم کسی که پروردگار جهانیان بر او خشم گرفت.
صوفی گفت: به حقی که خدا بر تو دارد مرا بر عملی رهنمون ساز که سوی خدا بدان تقرب جویم و عليه ناخوشایندهای روزگار به آن یاری بطلبم
گفت: از دنیای خویش به عفاف و كفاف بسنده کن، و برای آخرتت به محبت حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیهماالسلام و خشم بر دشمنانش مدد بخواه؛ چرا که من خدا را در آسمان های هفت گانه پرستیدم و در زمین های هفت گانه عصیان کردم، هیچ فرشته مقرب و هیچ پیامبر مرسلی را نیافتم مگر اینکه به حب حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیهماالسلام تقرب می جست
سپس ابلیس از چشم من غایب شد. 
پیش حضرت ابوجعفر علیه السلام آمدم و این ماجرا را به او خبر دادم. 
امام فرمودند: ملعون به زبان ایمان آورد و به قلب و دل ، کفر ورزید.

(1) این سه ویژگی اشاره است به طلحه و زبیر (و پیروان آن دو ) که پیمان شکستند، معاویه و دار و دسته اش که از تبهکاران بودند، و خوارج نهروان، که از دین برون جهیدند.

منابع:

مناقب آل ابی طالب ج 2 ص 251_252 
بحارالانوار ج 39 ص 181 ح 23

نقل شده از کانال تلگرامی داستان و سخن بزرگان به نشانی dastangram@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

احسن القصص
اسیر شیطان

حضرت موسی (علیه السلام) در جایی نشسته بود، ناگاه ابلیس که کلاهی رنگارنگ بر سر داشت نزد حضرت موسی (علیه السلام) آمد.
وقتی که نزدیک شد، کلاه خود را برداشت و مؤدبانه نزد حضرت موسی (علیه السلام) ایستاد.

حضرت موسی (علیه السلام) گفت تو کیستی؟
ابلیس گفت من ابلیس هستم.
حضرت موسی (علیه السلام) گفت آیا تو ابلیس هستی؟ خدا تو را از ما و دیگران دور گرداند.
ابلیس گفت من آمده ام به خاطر مقامی که در پیشگاه خدا داری، بر تو سلام کنم.

حضرت موسی (علیه السلام) گفت این کلاه چیست که بر سر داری؟
ابلیس گفت با رنگ ها و زرق و برق های این کلاه، دل انسان ها را می ربایم.

حضرت موسی (علیه السلام) گفت به من از گناهی خبر ده که اگر انسان آن را انجام دهد، تو بر او چیره می شوی و هر جا که بخواهی، او را به می کشی.

ابلیس گفت سه گناه است که اگر انسان گرفتار آن بشود، من بر او چیره می گردم:
1. هنگامی که او، خودبین شود و از خودش خوشش آید.
2. هنگامی که او عمل خود را بسیار بشمارد.
3. هنگامی که گناهش در نظرش کوچک گردد.

منبع: داستان های اصول کافی، جلد 2، صفحه 262

نقل شده از کانال تلگرامی داروخانه معنوی به نشانی Manavi_2@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

مومن بخیل و فاسق بخشنده

يحيی بن زكريا (عليه السلام) ابليس را به صورت اصلی وی ديد و به او گفت: ای ابليس به من خبر بده محبوب ترين و مبغوض ترين مردم در نظرت كيست؟

گفت: محبوب ترين مردم در نزد من مؤمن بخيل است و مبغوض ترين مردم در نزد من فاسق بخشنده است.

يحيی از شيطان پرسيد چرا؟
گفت: برای اين كه بخل بخيل برای من كافی است ولی می ترسم كه خدا به فاسق بخشنده بر اثر بخشندگی‌اش توجه كند و او را ببخشايد.

آن گاه روی برگرداند در حالی كه می گفت: اگر تو يحيی نبودی به تو خبر نمی دادم.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

پی نوشت :

بخل و خساست آن قدر صفت زشتیه و سخاوت و بخشندگی آن قدر صفت نیکویی هست که در احادیثی فرمودن: کافر سخی از مومن بخیل به بهشت نزدیکتر است.

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

در مطلب زیر ضمن تشریح راه‌های تسلط شیطان بر انسان، عوامل رهایی از کمین و دام او نیز بر اساس آموزه‌های قرآنی بیان شده است.

شیطان پس از هوا‌های نفسانی، مهمترین و اصلیترین دشمن انسان است. این دشمن سوگند خورده بر آن است تا به هر شکلی شده، مدعای خود را به اثبات برساند و نشان دهد که انسان شایسته جانشینی و خلافت الهی نیست و نمی‌تواند با فعلیت بخشی به اسماء و صفات الهی سرشته در ذات خود، متاله و ربانی شود و مظهر ربوبیت الهی باشد تا این گونه با نفی شایستگی انسان، شایستگی خویش را برای خلافت الهی اثبات کند.

بنابراین، ابلیس و اولیاء و پیروان انسی و جنی اش همواره مترصد یورش به انسان از چهار طرف او هستند و در این راه از هوا‌های نفسانی و خواسته‌های پست درونی انسان یاری می‌جویند تا به مقصد خویش برسند و انسان را بر زمین زده و به هلاکت و شقاوت افکنند.

اگر انسان بتواند از این دو دشمن درون و بیرون رهایی یابد، به سادگی و آسانی می‌تواند در مسیر خودسازی گام بردارد و خدایی شود.

شیطان، در کمین انسان
ابلیس یکی از جنیانی است (کهف، آیه ۵۰) که خداوند آنان را از انرژی و خلاصه و عصاره آتش آفریده است. (الرحمن، آیه ۱۵) جن همانند انسان دارای اراده و اختیار است و خداوند او را به قصد عبادت آفریده است (ذاریات، آیه ۵۶) و در قیامت همانند انسان بازخواست می‌شود و به دوزخ و بهشت می‌رود. (سوره الرحمن)

پس جنیان همانند انسان دارای تکالیف و وظایفی هستند. آنان که پیش از آفرینش و خلافت انسان، دارای پیامبرانی از جنس خودشان بودند که بر اساس عمل به آن وظایف به مقامات بلند و متعالی می‌رسند، چنانکه ابلیس با عبادت‌های خویش به مقامات متعالی رسید و در ساحت قدس با فرشتگان به عبادت و تقدیس و تسبیح خداوند مشغول بود. (بقره، آیه ۳۰)

ابلیس در میان جنیان با عبادت و بندگی خویش چنان عظمت می‌یابد که می‌توان او را در میان جنیان همانند پیامبر (صلی الله علیه و آله) در میان انسان‌ها دانست.

اما پس از اینکه حضرت آدم (علیه السلام) آفریده و به عنوان جانشین معرفی می‌شود، ابلیس که در میان فرشتگان و در ساحت قدس بود، با توجه به آفرینش انسان از خاک و گل و آفرینش خود از عصاره آتش، خود را برتر از انسان دانسته و خواهان خلافت خداوندی می‌شود. (ص، آیه ۶۷) از این رو با تکبر و خود برتری بینی ذاتی خودش، استکبار ورزیده و برتری خود را به آدم به نمایش می‌گذارد و حاضر به سجده به انسان نمی‌شود تا این گونه خلافت انسان از خداوند را بپذیرد. پس از سوی خداوند رانده می‌شود. (بقره، آیات ۳۰ تا ۳۷؛ اعراف، آیه ۱۳)

بر اساس آیاتی از قرآن از جمله سوره جن، جنیان پس از آفرینش انسان و خلافت او، مامور می‌شوند تا از انسان اطاعت کنند و پیامبران ایشان همان پیامبران انسان‌ها می‌باشند. از این روست که در این آیات و آیات دیگر، سخن از ایمان‌آوری به تورات و سپس قرآن از سوی گروهی از جنیان به میان آمده است.

ابلیس به سبب کفر نهانی که نسبت به خداوند داشت، در آزمون خلافت حضرت آدم (علیه السلام) کفر خویش را آشکار می‌کند. (بقره، آیه ۳۴؛ کهف، آیه ۵۰) این گونه است که با همه مقامی که با عبادت و بندگی اش کسب کرده بود، هبوط و سقوط می‌کند و از سوی خداوند رانده می‌شود.

ابلیس از خداوند می‌خواهد تا او را تا قیامت مهلت دهد که زمان حساب و کتاب است؛ ولی خداوند این را نمی‌پذیرد و تنها برای مدتی به او مهلت می‌دهد (حجر، آیات ۳۶ تا ۳۸) که بر اساس روایات آن روز موعدش همان ظهور حضرت مهدی (عج) است که ایشان در بیت المقدس سر از تن ابلیس جدا می‌کند. (تفسیر العیاشی، السلمی السمرقندی، محمدبن مسعودبن عیاشی، ج ۲، ص ۲۶۲)

او پس از آنکه مهلت می‌یابد که تا روز مشخصی زنده بماند سوگند یاد می‌کند که همه انسان‌ها جز بندگان مخلص (به فتح لام) خداوند را گمراه کند و اجازه ندهد تا به هدف آفرینش انسان یعنی خلافت الهی برسند. (حجر، آیات ۳۹ و ۴۰؛ ص، آیات ۸۲ و ۸۳)

هر چند که انسان دارای توانایی‌هایی است که اجازه نمی‌دهد تا ابلیس بسادگی بر او مسلط و چیره شود، ولی باید توجه داشت که او از چند ویژگی خود و انسان بهره می‌برد تا به این هدف برسد. ویژگی نخست، همان ضعف آدمی نسبت به هوا‌ها و خواسته‌های نفسانی خودش است که ابلیس از این ضعف به خوبی آگاه بوده و بهره می‌گیرد و این گونه است که با کوچکترین وسوسه‌اش راه به درون دل‌های آدمیان می‌یابد و آنان را نخست به بی‌تقوایی و گناه و سپس به بندگی و عبودیت خود به جای خدا می‌خواند.

ویژگی ابلیس که از جنیان است، دیده نشدن آنان به چشم سر می‌باشد، لذا می‌توانند بی‌آنکه دیده شوند، راه به درون دل‌های آدمی بیابند. (اعراف، آیه ۲۷)

خداوند در آیاتی از جمله آیات ۱۱ تا ۱۷ سوره اعراف به انسان هشدار می‌دهد که شیطان مترصد یورش به انسان از چهار سو می‌باشد تا خداپرستان رونده به صراط مستقیم را گمراه کرده و آنان را به ناسپاسی در برابر نعمت‌های خداوند و در نهایت شقاوت و بدبختی ابدی دچار سازد.

تاکید قرآن بر اینکه ابلیس و شیاطین هم پیمان و برده او از جنیان و انسان‌ها از چهار سو به انسان حمله و یورش می‌آورند، از آن روست که دو سمت بالا که جهت وجه اللهی و آسمانی است و نیز جهت پایین که جهت بندگی و عبودیت و سجده بر خاک نهادن است، مسیری است که ابلیس و شیاطین نمی‌توانند از آن جهت حمله کنند.

به عبارت دیگر، ابلیس تنها از چهار جهت از جهات شش گانه به انسان هجوم می‌آورد و از سمت بالا و پایین به انسان هجوم نمی‌آورد؛ زیرا بالا و آسمان از آن خداست و شیاطین از آن به شهاب ثاقب رانده می‌شوند و پایین و زمین، سجده‌گاه
انسان است که ابلیس از هیچ چیزی بیشتر از سجده، هراسان و بیزار نیست، بنابراین به این دو سو تمایل و گرایشی ندارد تا بتواند از آن دو سمت و جهت کمین کرده و یورش آورد.

به هر حال، منظور از اینکه ابلیس و شیاطین و یارانش، به انسان از چهار سمت هجوم می‌آورند این است که هجومی همه‌جانبه بر او داشته و انسان را تحت محاصره و مراقبت خود قرار می‌دهند. امام باقر (علیه السلام) در این مورد فرمودند: منظور از آمدن شیطان از پیش رو این است که آخرت و جهانی را که در پیش است، در نظر افراد سبک و ساده جلوه می‌دهد و منظور از پشت سر، اینکه آنها را به جمع‌آوری مال و ثروت‌اندوزی و بخل از پرداخت حقوق واجب و حفظ منافع فرزندان در مقابل حق خدا دعوت می‌کند و منظور از طرف راست اینکه امور معنوی را توسط شبهات و ایجاد شک و تردید ضایع و تباه می‌کند و مراد از طرف چپ این است که لذات مادی و شهوات را در نظر آن‌ها زیبا و نیک جلوه می‌دهد. (تفسیر مجمع‌البیان، ج ۴، ص ۴۰۳)

نام نبردن از تمامی جهات ششگانه، مثل بالا و پایین، شاید اشاره به این باشد که ابلیس نمی‌تواند همه راه‌های سعادت را بر آدمیان سد کند. چنانکه در برخی از روایات آمده که وقتی شیطان به خدا گفت: من از چهار طرف در کمین ایشان خواهم بود. فرشتگان پرسیدند: شیطان از چهار سمت برانسان مسلط است، پس چگونه انسان نجات می‌یابد؟ خدای تعالی فرمود: راه بالا و پایین باز است؛ راه بالا «نیایش و دعا»، و راه پایین «سجده و بر خاک افتادن» است.

عوامل سقوط در دام ابلیس

1) غفلت
چنانکه گفته شد، ابلیس و شیاطین برده او، همواره در کمین انسان هستند تا مدعای خویش را به اثبات برسانند. آنان در همه حال و در همه جا حاضرند تا در فرصت مناسب یورش آورند و با وسوسه کردن آدمی، او را به گمراهی و گناه بکشانند و از خداوند و عبودیت الهی دور سازند.
بر اساس آموزه‌های قرآنی هیچ کس در امنیت از هجوم ابلیس و شیاطین جز مخلصان (به فتح لام) نیستند که ایشان با عبودیت خالص از دام ابلیس رسته‌اند، اما دیگران هر آن ممکن است که گول شیطان را بخورند، زیرا ذات شیطان با فریب و غرور آمیخته است و همواره در پی غافل کردن انسان‌ها از یاد خدا است. (حدید، آیه ۱۴؛ المیزان، ج ۱۹، ص ۱۵۷)

بنابراین، انسان باید در همه حال و در طول زندگی دنیوی خویش با یاد و ذکر خداوند از دام ابلیس برهد و گرنه هر گونه غفلتی موجب می‌شود که ابلیس در هجوم خویش موفق شود.

از آیه ۱۵۷ سوره اعراف بر می‌آید که حتی کسانی که از طریق عبودیت به مقامات بلندی رسیده‌اند (ولی جزو مخلصان قرار نگرفته‌اند) ممکن است که گرفتار دام و کمین شیطان اغواگر و فریب‌دهنده شوند؛ چنانکه بلعم باعورا با آنکه به مقاماتی بلند از طریق عبودیت رسیده بود، فریب ابلیس را می‌خورد و به جنگ خدا و حضرت موسی (علیه السلام) می‌رود و در جرگه فرعونیان قرار می‌گیرد. (مجمع البیان، ج ۳ و ۴، ص ۷۶۸؛ الکشاف، ج ۲، ص ۱۷۸)

سامری نیز شخص دیگری است که با همه مقامات عرفانی خودش نتوانست از کمین ابلیس برهد و در یک آن غفلت، در دام افتاد و با طغیان نسبت به حضرت هارون (علیه السلام) مردمان را به گوساله‌پرستی خواند و گوساله زرین را به جای خداوند به یهودیان معرفی کرد. (طه، آیات ۸۲ تا ۹۰؛ اعراف، آیه ۱۵۰)

غفلت انسان از یاد خدا، مهمترین عامل گرفتار شدن در دام شیطان است؛ زیرا به ابلیس و شیاطین این اجازه را می‌دهد تا بسادگی به وسوسه پرداخته و مقاصد خود را تامین کنند. از این رو خداوند در آیاتی از جمله ۲۰۱ سوره اعراف، غفلت را مهمترین عامل سقوط انسان بر می‌شمارد که اجازه می‌دهد تا ابلیس بتواند به هدف خود برسد.

مطلب ادامه دارد و روی لینک زیر ادامه مطلب کلیک کنید