عمر آدمی فرصتی طلایی است تا انسان راه کمال خویش را بپوید و به سعادت دنیا و آخرت برسد.

از آنجا که عمر آدمی بزرگترین نعمت و گرانبهاترین سرمایه و مغتنم ترین فرصتی است که خداوند رحمان به فضل و عنایت خاص الخاص خود به او عنایت فرموده است، تا انسان با اغتنام این فرصت طلایی بتواند راه کمالات لایق خویش را بپوید و به سعادت حقیقی دنیا و آخرت برسد، لذا به نظر میرسد که حضرت حق تعالی در ابتدای این سوره مبارکه، به زمان قسم یاد کرده تا هشداری باشد برای بندگان که عمر خود را به سرگرم شدن به مواهب و زرق و برق های دنیای مادی به بطالت ولهو ولعِب نگذرانند، و بدانند که موظفند ظرف عمر خود را از عمل صالح پُر کنند، و متوجه باشند که اگر چنین نکنند مشمول خسران عظیم مذکور در این سوره مبارکه خواهند شد.

منبع: العالم

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین