راوی گـــــویــد؛
روزی با رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) به طرف کوههای مدینه می رفتیم ، داخل بیابانی شدیم ، آن حضرت به من اشاره فرمودند ، نزدیک حضرت شدم.
حضرت ، پرنده کوری را بمن نشان دادند که در میان شاخه درختی بود و منقارش را به هم می زد.
حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) فرمود :
متوجه می شوی که این پرنده چه می گوید؟
گفتم : نه ، یا رسول اللّه!
حضرت فرمودند می گوید :
《اللّهُمَّ اَنْتَ الْعَدْلُ الَّذی لا یَجُورُ ، حَجَبْتَ عَنّی بَصَری وَ قَدْ جِعْتُ فَاطْعِمْنی》
خدایا تو عادل هستی و ظلم نمی کنی ، چشم من کور است من گرسنه شده ام پس مرا طعام بده.
در این لحظه ملخی آمد و وارد دهان او شد ، و آن پرنده دهانش را بست.
حضرت فرمودند :
می فهمی چه می گوید؟
گفتم : نه ، یا رسول اللّه !
حضرت فرمودند می گوید :
《مَنْ تَوَکّلَ عَلَی اللّهِ کَفاهُ وَ مَن ذَکَرَهُ لا یَنْساه》کسی که بر خدا توکل کند خداوند متعال او را کفایت فرماید و کسی که خدا را یاد کند ، خداوند او را فراموش نمی کند.
مفاتیح الحاجات ، ص 97
نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین