ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

مرگ در حال مستی

سكْرَه به حالت مستی گفته می‌شود و مُسکِر یعنی مست کننده و مسکرات به شراب و آب جو و ... گفته می‌شود.

در سوره قاف نام ديگر لحظه جان كندن، سَكْرَه یا همان حالت مستی و گیجی بیان شده است:

و جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ (ق 19)
سرانجام مستی مرگ فرا میرسد.

اما چرا لحظه مردن انسان، به حالت مستی نامگذاری شده؟
جواب این است که انسان در لحظات آخر زندگی و هنگام جان دادن حالتی به او دست می‌دهد که گویا مست و گیج شده است،
- هول ورود به دنیایی غیر از این دنیا،
- دیدن صحنه‌هایی که پیش از این ندیده بود،
- ملاقات با ملائکه قبض روح،
- بسته شدن زبان و رفتن قوا از اندامها،
- غم جدایی از اهل و عیال و نزدیکان،
- غم جدا شدن از تمام سرمایه‌ای که عمر خود را صرف آنها کرده،
- تمام شدن فرصت جبران اشتباهات، و....
اینها انسان را به حالت مستی در می‌آورد.

و خوشا به حال کسانی که در لحظات مرگ نه تنها گیج و مست نمیشوند، بلکه با دیدن لبخند اهل بیت (علیهم السلام) به هوشیاری کامل میرسند.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

یک آفت از شیطان 
 

مسعود مدتی است که الکل را ترک کرده و اهل عبادت شده است. دوستان قدیمی‌اش در یک پارتی از او دعوت کرده‌اند. مسعود علیرغم میل باطنی در رودربایستی مانده و در آن مجلس شرکت می‌کند. مجلس پر از خوردنی‌های مختلف است ولی دوستان مسعود فقط به او بر خوردن شراب اصرار و خواهش و التماس دارند. این امر نشانگر شدت تمایل شیطان برای شکستن توبه در انسانی است که توبه کرده است که بر مسعود هم خواطر میزند و میگوید: فقط این یک‌ بار را بخور که دل آنان شکسته نشود.... 

اگر دقت کنیم، دوستان مسعود در انجام هیچ کاری مانند خوردن شراب اصرار نمی‌کنند. این یعنی دوستان او، دوستانش نیستند چون اگر دوستان او بودند برای خوردن طعام بر او اصرار می‌کردند.

گاهی دوستی‌ها هم دعوت شیطان است ولی ما از آن بی‌خبریم....

نقل شده از کانال تلگرامی اخلاق و معرفت در قرآن و روایات به نشانی akhlaghmarefat@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

یک داستان یک پند 

حاکم شرع (قاضی) متکبر و خشکه مقدسی در بلادی از بلاد مسلمین بر مسند قدرت بود که در احکام خود بسیار سخت‌گیری و استدلال می‌کرد که نباید دین خدا سهل و آسان گرفته شود. هر چند امر اسلام بر آن است که در اموری از قضاوت که مربوط به تضییع حق‌الناس و بیت‌المال مسلمین نیست (مانند کسی که در خلوت شراب خورده‌ است) سخت‌گیری نکند. 

روزی جوانی را در بیابان دستگیر کردند. مأموران این حاکم شرع اگر روزی شلاق و حدّی در شهر جاری نمی‌کردند حاکم شرع ناراحت می‌شد و می‌گفت: مردم نزدیک است ترس خود از خدا را از دست بدهند، پس مأموران را تحت فشار قرار می‌داد که در خفاء و یا آشکار مجرمی پیدا کنند و برای اجرای حد در ملأ عام از او حکم بگیرند. 

روزی جوانی را مأموران در زمان گشت در بیابان در حالت مستی در کنج خرابه‌ای یافتند و نزد قاضی آورده و حکم شلاقش در ملأ عام گرفتند. در زمان اجرای حکم حاکم شرع بر کرسی نشسته بود و شلاق به دست مأمور داده بود. مرد مست پرسید: مرا چرا شلاق می‌زنید؟ حاکم شرع گفت: چون مست کرده‌ای و عقل زائل نموده‌ای و کسی که مست کند و عقل از خویش زائل نماید خلایق را خطر رساند و باید شلاق بخورد. مرد مست گفت: ساعتی بگذرد مستی من تمام شود، خدا نجات دهد مردم را از مستی قدرت تو که هرگز تمام شدنی نیست و مردم این شهر تا تو بر مسند حاکم شرعی، از آزار تو در امان نخواهند بود. من اگر مست شوم دو دست بیش ندارم کسی را آزار دهم اما اگر تو مست قدرت خود شوی، تو را ایادی بسیاری برای آزار مردم این شهر است. 

آری بدانیم طبق حدیث امام صادق (علیه السلام) فقط مستی در شراب نیست، بلکه مستی قدرت و ثروت هم هست. چه بسیاری که مست ثروت هستند و از ثروت خویش دلها می‌شکنند و مستحق تازیانۀ خدا هستند تازیانه‌ای که اگر در این دنیا نخورند بعد مرگشان قطعی است.

و چه زیبا حضرت علی علیه السَّلام فرمودند: بر عاقل است که خود را از مستی ثروت، مستی قدرت، مستی علم، مستی مدح و مستی جوانی نگه دارد زیرا برای هر یک از اینها بوی پلیدی است که عقل را می زداید و وقار را کاهش می‌دهد.

نقل شده از کانال تلگرامی داستان و سخن بزرگان به نشانی dastangram@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.