ورلد بوک وبلاگی با مطالب جالب و کاربردی برای زندگی بهتر

8 توصیه به والدین برای شب های قدر

- صحبت با کودکان در حد فهمشان درباره فضیلت شبهای قدر

- سخت نگرفتن به نوجوانان برای اعمال این شب

- فراهم کردن شرایط برای استراحت بیشتر در روز

- نخوردن غذای سنگین در وعده افطاری

- تبدیل گوشه ای از خانه به حسینیه با پارچه مشکی

- خواندن دعاها به صورت خانوادگی

- هدیه دادن کتاب داستانهای مذهبی به کودکان

- تلاش برای ساختن خاطراتی شیرین از این شب در ذهن فرزندان

منبع: تبیان (برگرفته از روزنامه خراسان)

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

چه خطراتی کودکان را در فضای مجازی تهدید می کند؟

خطرات محتوایی

این خطرات شامل مواردی است که کودکان مدرسه ای را در صورت برخورد تصادفی با آنها در فضای مجازی، احساس ناراحتی یا انزجار می کنند. چیزهایی مثل خشونت، پورنوگرافی و تصاویر حیوان آزاری.

خطرات ارتباطی

ارتباط آنلاین کودکان با افراد ناشناس و بزرگسالانی است که نقاب کودکی بر خود می زنند می تواند بسیار خطرناک باشد. ممکن است کودک با فریب خوردن در فضای مجازی به ملاقات شخص ناشناسی برود یا اطلاعات شخصی خود را با آنها به اشتراک بگذارد.

خطرات رفتاری

استفاده نادرست از فضای مجازی ممکن است رفتار و منش کودکان را تغییر دهد. طوریکه سبب آسیب دیگران شوند یا خود قربانی رفتارهای نامناسب شان گردند. مثل انتشار پست های نفرت انگیز یا مطالبی که نژادپرستی را تحریک می کند.

منبع: کانال تلگرامی تبیان

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

یک روانشناس گفت: اگر پدر و مادر به هر دلیلی از هم جدا شدند لازم است یک سری «باید و نبایدهایی»را در مورد فرزندشان رعایت کنند.

فاطمه کوهپایه زاده روانشناس گفت: طلاق به كودكان آسيب نمی زند، رفتاری كه والدين هنگام طلاق يا بعد از آن انجام ميدهند به فرزندانشان آسيب ميزند.

وی افزود: بسياری از كودكان كه بچه طلاق‌ نيستند قربانی دعواها و خشونت های فيزيكی و روانی والدين شان می شوند و بسياری از كودكانی كه والدين آگاهانه از هم جدا شده اند و‌در محیط آرام و به دور از جنجال رشد می کنند به سلامت از دوران كودكی گذشته اند.

این روانشناس گفت: اگر پدر و مادر به هر دلیلی ازهم جدا شدند لازم است یک سری «باید و نبایدهایی»را در مورد فرزندشان رعایت کنند.

وی افزود: والدین با همکاری هم ، دریک محیط آرام ،طی چند گفتگوی کوتاه و تدریجی( نه یکباره و مفصل) بدون احساس گناه و گریه تصمیمتان را در خصوص جدایی به فرزندتان بگویید ، تاکید بر «بدون احساس گناه و گریه » به این خاطر است که وقتی شما نقش گناه کار و حالت اندوهگین به خودتان بگیرید ، طبعا به فرزندتان حس قربانی شدن را القا می کنید.

کوهپایه زاده گفت: در این گفتگو ها به فرزندتان اطمینان دهید که این جدایی به معنای ندیدن و‌ یا از دست دادن پدر یا مادر نیست ، به لحاظ روانی باید احساس ارامش را در فرزندتان ایجاد کنید و به سوال های او در این زمینه متناسب با سنش پاسخ دهید تا خیالش راحت شود هر دو والد را دارد و می تواند پدر و مادر را ببیند.

وی افزود: بچه ها رویای تجدید میثاق شما را در این شرایط به سرعت در ذهنشان پرورش می دهند و‌تصور می کنند این جدایی موقت است. به فرزندتان بگویید که این جدایی قطعی است و قرار نیست با هم زندگی کنیم ، چرا که این انتظار در ذهن کودک اسیب زاست و‌او باید با کلام شما به قطعیت برسد.

این روانشناس گفت: لازم است بچه ها مطمئن شوند والدی که سرپرستی را بر عهده نمی گیرد دقیقا به اندازه والد سرپرست ، عاشق بچه است (به هیچ وجه نباید بخاطر خشمی که از همسر اسبقتان دارید از وی بد حرفی در حضور کودک کنید)اما بچه تا زمانی که بزرگ نشده است با یک والد زندگی می کند و والد دیگر را طبق برنامه منظم ملاقات می کند و می تواند هر روز تماس تلفنی داشته باشد خیلی مهم است که حتما به این برنامه پایبند باشید و تحت هیچ شرایطی قرار های ملاقات را کنسل نکنید.

وی بیان کرد: لازم است به کودک اطمینان دهید که با جدایی شما، فامیل پدری و مادری را از دست نمی دهد و می تواند در مهمانی ها و جمع های خانوادگی چه پدر و چه مادر شرکت کند، همواره باید با احترام نسبت به عمو و عمه و خاله و دایی فرزندتان ، بعد از جدایی صحبت کنید.

این روانشناس گفت: اگر قرار است کودک گاهی خانه شما و گاهی خانه والد دیگر باشد، خودش تصمیم بگیرد که کدام متعلقات و اسباب بازی هایش کجا باشند، هر چند توصیه ما این است خانه فرزند یک جا باشد و تا حد امکان مکان زندگی کودک بعد از جدایی والدین تغییر نکند، مهم است که کودک احساس بی خانمان شدن، عدم امنیت و اضطراب ناشی از جابجایی را تجربه نکند.

کوهپایه زاده گفت: تا جای امکان شبکه حمایتی کودک در اجتماع مانند مهد کودک، مدرسه، کلاس‌هایی مثل ورزش، نقاشی، موسیقی و ... که در زمان قبل از جدایی والدین می‌رفته است تغییر نکند زیرا هم زمان سازش پیدا کردن با این همه تغییرات جدید برای کودک سخت است و می‌تواند مشکلات رفتاری و یا زمینه ساز افسردگی و اضطراب در کودک شود.

وی ادامه داد: در هنگام پروسه جدایی و سختی‌های حین جدایی و پس از جدایی و رنجش‌ها و سنگینی مسئولیت بزرگ کردن فرزند به تنهایی و خستگی‌هایی که در این راه است نباید از همسر اسبقتان یک چهره بد در ذهن فرزندتان ثبت کنید، البته اگر سلامت روان فرزندتان برایتان مهم است.

وی بیان کرد: فرزند شما قرار نیست سنگ صبور شما باشد و با او درددل کنید و نیاز‌های عاطفی و بار تخلیه هیجانات منفی شما بر دوش کودک باشد، کودک فقط باید کودکی کند، یادتان باشد شغل کودک بازی است و بس.

کوهپایه زاده گفت: درپروسه جدایی بعضا بخاطر یارکشی یا نشان دادن مظلومیت خودتان و ظالم بودن والد دیگر نزد قاضی و... کودکتان را به دادگاه نبرید، ترس و نگرانی که کودک درگیر آن می‌شود اثرات جبران ناپذیر روانی بر کودک خواهد گذاشت.

وی افزود: اگرهر دو والد سلامت جسمی، روانی و تمکن مالی و تمایل به نگه داری فرزند دارند به کودک بگویید که کاملا خودش مختار است که تصمیم بگیرد با چه کسی زندگی کند و در این راه بعضا بخاطر لجاجت با همسرتان به فرزندتان اسیب نرسانید و با انتخاب کودکتان احساس شکست نکنید.

این روانشناس بیان کرد: بخاطر جدایی احساس بدی نداشته باشید که باعث شود دلسوزی بیش از حد داشته باشید و به همه خواسته‌های کودک بله بگویید و فرزندی وابسته و ضعیف و شکننده را پرورش دهید.

وی گفت: قبل از ازدواج مجدد کودک را در جریان قرار بدهید و تصویر مشخصی از اینده و وضعیت جدید، متناسب با سن کودک برایش شرح دهید، چون هرگونه ابهام در ذهن کودک برای او ترس و اضطراب ایجاد می‌کند.

کوهپایه زاده گفت: یادتان باشد اگر می‌خواهید کودکتان شاد و ارام باشد اول باید ارامش و پذیرش واقعی در درون خود شما به عنوان والد باشد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

کودکان رفتار خود را از افرادی که در محیط زندگی‌شان هستند، می‌آموزند. والدین نخستین مدل‌هایی هستند که کودکان از آنها تقلید می‌کنند.

کودکان رفتار خود را از افرادی که در محیط زندگی‌شان هستند، می‌آموزند. والدین نخستین مدل‌هایی هستند که کودکان از آن‌ها تقلید می‌کنند. فرزندان صفات اجتماعی خود را از اینجا کسب می‌کنند و با دیدن همبستگی‌ها، انس‌ها و درگیری‌های والدین درمی‌یابند که چگونه باید الگو و سرمشق بگیرند.

فرزندانی که والدین‌شان دچار اختلاف در زندگی می‌شوند و مدام در حال مشاجره، دعوا، جنگ و ستیز، فحش و ناسزاگویی هستند، در زمان کوتاه از این رفتار‌ها تأثیر گرفته و در نهادشان جای می‌گیرد، بر روح و روان‌شان آثاری منفی دارد و در آینده آن‌ها بروز کرده و آنان در وضعیت اضطراب و تعارض قرار می‌گیرند. فرزندان به محیط امن و سالم جهت رشد جنبه روانی و روحی نیاز دارند و بر والدین لازم و ضروری است که این نیاز را برای خانواده مهیا کنند.

محیط ناامن و مملو از مشاجره، نگرش و دید فرزندان را نسبت به والدین تغییر می‌دهد. فرزندی که همیشه نظاره‌گر جنگ و ستیز میان پدر و مادر است، هرگز به آنان اعتماد نمی‌کند و در بیرون از خانه به دنبال تهیه محیط امنی برای خود خواهد بود. در ادامه به برخی از مهمترین عوامل منفی تأثیرگذار در این زمینه می‌پردازیم.

توقع بیجا و درخواست‌های غیر منطقی
توقع و درخواست‌های بجا و منطقی والدین از کودکان اعتماد و نگرش مثبت فرزندان را نسبت به توان‌شان برمی‌انگیزد و اعتماد به نفس آنان را افزایش می‌دهد. زمانی که والدین درخواست‌هایی از فرزندان می‌کنند که خارج از توانشان باشد و در کنار آن توقع زیادی از آنان داشته باشند، نه تنها اعتماد به نفس فرزندان خود را فزونی نمی‌بخشند، بلکه دید و نگرش فرزندان را نسبت به توان‌شان منفی و آنان را گیج و مبهوت نگه می‌دارند، به دنبال آن سرکشی و طغیان فرزندان را به دلیل درخواست و توقع بیجا و غیرمنطقی والدین برمی‌انگیزانند. در واقع والدین آرزو‌هایی را به فرزندان خود تحمیل می‌کنند که در زمان خودشان تحقق نیافته است و با اصرار خاصی فرزندانشان را موظف به تأمین خواسته‌هایی می‌کنند که در توان آن‌ها نیست. آثار نامطلوب این گونه توقعات و آرزو‌های غیرمنطقی بر کودکان عبارت است از: رشد ناکافی و ناامیدی فرزند و شکست‌های مکرری که فرزند در طول زندگی با آن مواجه می‌شود که زمینه‌ساز ناکامی و ناامیدی است (سلب مسؤلیت). بنابر این انتظارات و توقع‌ها باید متناسب با رشد جسمی، روحی، روانی و عقلی فرزندان باشد. والدینی که بدون توجه به رشد و توانایی کودکان، اموری را که متناسب با ظرفیت و علاقه‌شان نباشد، از آنان توقع داشته باشند، آسیب و لطمه فراوانی به شخصیت فرزندان خواهند زد.

بدقولی و الگوی خوب نبودن
فرزندان به دلیل تقلید و الگوپذیری‌شان مخصوصاً در سنین پیش‌دبستانی و دبستانی، هر نوع عکس‌العمل و رفتاری که والدین‌شان در قبال فرزندان خود و دیگران داشته باشند، همان رفتار و عکس‌العمل را انجام خواهند داد. اگر والدین دروغگو باشند و به آنان دروغ بگویند فرزندان‌شان نیز دروغ خواهند گفت. اگر به فرزندان خود و دیگران بی‌احترامی کنند، آنها همان رفتار را انجام خواهند داد. یکی از شاخص‌های اساسی برای سنجش تحقق یک ارزش در رفتار انسان بروز و ظهور آن در رفتار و گفتار است.

بسیارند افرادی که درباره فضایل اخلاقی مانند راستگویی، امانت‌داری و رعایت مصالح همگان، داد سخن می‌دهند، اما برخلاف آن عمل می‌کنند. خداوند در این باره در قرآن‌کریم می‌فرمایند:‌ ای کسانی که ایمان آورده‌اید چرا سخنی می‌گویید که بدان عمل نمی‌کنید؟ نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید و عمل نکنید. تناقض در رفتار و گفتار پدر و مادر سبب بی‌اعتمادی فرزند نسبت به آموزش‌های والدین می‌شود و اثر زیانبارتر اینکه فرزندان دانستن و عمل نکردن را از والدین خود فرامی‌گیرند. یعنی آن گفتار و آموزش‌ها را جدی نمی‌گیرند. الگو یا سرمشق شدن والدین، مهم‌ترین عامل تعلیم و تربیت و تضمین بهداشت روانی فرزند است. اگر والدین در مقابل فرزند صادق نباشند و عملی را خودشان انجام ندهند، اما آن عمل را از فرزندان خود تقاضا کنند، نمی‌توان انتظار انجام عمل درخواست شده را از فرزندان داشت. وعده دادن از راه‌های خوبی است که والدین می‌توانند برای تشویق فرزندان خود برگزینند، اما مسئله مهم آن است که فرزند توقع دارد والدین به وعده خود عمل کنند. اگر اولیا به وعده خود عمل نکنند اعتماد فرزند را از دست می‌دهند و او دیگر توجهی به آنان نمی‌کند.

فقدان محبت و صمیمیت میان والدین
فرزندان تشنه محبت هستند و از والدین خود انتظار دارند که همیشه به یکدیگر عشق بورزند و همیشه بین آنها صلح و صفا برقرار باشد. وجود صلح و صفا و محبت در خانواده، آسایش و آرامش فرزندان را تأمین خواهد کرد، اما در صورت نبودن آن و ناامنی در خانواده، فرزندان را در آینده‌ای نامعلوم و مبهم قرار خواهد داد. نبودن صلح و ثبات و صمیمیت بین والدین منجر به فرار و طرد فرزندان از کنار والدین خواهد شد، آنان را از خانواده دور خواهد کرد و عوارضی را برای فرزندان به دنبال خواهد داشت. بیشتر خشونت‌ها، دزدی‌ها، انحراف‌ها و دیگر بزهکاری‌های کودکان و نوجوانان به علت وابستگی آن‌ها به خانواده ناسالم و نابسامان بوده است. وجود روح و صفا و صمیمیت در خانواده ثروتی باارزش و ماندنی است و دوام زندگی را تضمین می‌کند. فقدان روابط سالم و دوستانه والدین با یکدیگر که نتیجه آن محیطی پر از خصومت و احساسات نامطلوب است فرزندان را در مقابل آنان قرار می‌دهد و حتی ارزش و احترام آنان را در دید فرزندان خود کمرنگ‌تر خواهد کرد.

بی‌ توجهی و بی‌ اعتمادی والدین به فرزندان
بی‌توجهی به فرزندان از طرف والدین، انتقامجویی و بی‌احترامی فرزندان را در پی‌خواهد داشت. کودکی که انتقام را ترجیح می‌دهد متقاعد می‌شود که دیگران دوستش ندارند و فقط زمانی به آن‌ها اهمیت می‌دهند که بتواند دیگران را اذیت کند. آنان با بی‌رحم بودن و مورد علاقه نبودن امکان می‌یابند برای خود جایی باز کنند، والدینی که انتقام‌جویی فرزندان را با همان عکس‌العمل نشان می‌دهند، این حس را در کودک‌شان تقویت می‌کنند. والدین بدانند رفتار انتقام‌جویانه کودک از روی بی‌توجهی و دلسردی است که خود والدین مسبب آن هستند.

ممکن است والدین از خود بپرسند چرا فرزندان نسبت به آنان بی‌توجهی نشان داده و حتی به آنها هیچ احترام و اعتمادی نمی‌کنند. اگر والدین به رفتار و عکس‌العمل خودشان با فرزندان خود توجه و آن را ریشه‌یابی کنند، متوجه خواهند شد که آنان به فرزندان خود توجهی نشان نداده و با مسئولیت ندادن به آنان اعتماد به نفس فرزندان خود را تضعیف کرده‌اند و در مقابل احترام و اعتماد خودشان را در قبال فرزندان خود از دست داده‌اند. فرزندان نیازمند توجه و مورد اعتماد قرار گرفتن از طرف والدین‌شان هستند و به خصوص نوجوانان دوست دارند نسبت به آنان اعتماد شده و آنان را در کار‌های منزل به کار گیرند و از آنان مشورت و مشاوره بخواهند. دوره نوجوانی دوره مشورت و هم‌رأیی است. دوره‌ای که از دیدگاه اسلام والدین باید نوجوانان را در تصمیم‌گیری‌های منزل و دیگر کار‌ها دستیار و معاون خودشان قرار دهند و از آنان نظر و مشاوره بخواهند. در واقع بی‌ توجهی و بی‌ اعتمادی والدین نسبت به فرزندان آنان را در مقابل والدین قرار داده و حتی به منحرف شدن و بزهکاری فرزندان در اثر بی‌ توجهی و بی‌ اعتمادی والدین خواهد انجامید.

سختگیری در منزل
در خانواده‌های سختگیر روابط بین والدین و فرزندان از روی استبداد است و حتی گاه این روابط پایه روابط میان والدین را پی‌ریزی می‌کند. والدین نسبت به خواسته‌های مشروع فرزندان‌شان بی‌اعتنا هستند و همواره مانع تحقق آنها می‌شوند. در واقع این نوع خانواده و والدین همیشه در مقابل فرزندان مانع تراشی می‌کنند و به آنان زور گفته و هیچ استقلالی به فرزندان نمی‌دهند و سلطه مطلق از طرف والدین نسبت به فرزندان حاکم است. این وضعیت فرزندان را در قبال والدین قرار داده و همیشه یک دید منفی و سلطه‌جویی را در فرزندان درونی می‌کند. این‌گونه فرزندان در موقع بزرگسالی همان روش را در مقابل والدین اعمال خواهند کرد. همچنین این وضعیت اعتماد به نفس و کرامت و عزت نفس فرزندان را کاهش داده و فرزندانی بی‌اعتماد، کم‌ظرفیت و بی‌اراده را تحویل جامعه خواهد داد. سختگیری والدین بی‌شک آثاری عمده دارد. اینکه فاصله عاطفی فرزندان و والدین بیشتر و عمیق‌تر می‌شود. احساس ناامنی، تزلزل، به لحاظ رفتار خشونت‌آمیز والدین در فرزندان ایجاد می‌شود. فرزندان معمولاً به درون‌گرایی و پنهان‌کاری گرایش پیدا می‌کنند. فرزندان معیار‌ها و ملاک‌های دیگر والدین را نیز طرد می‌کنند. در نهایت هم روش سختگیری والدین، به زندگی آتیه فرزندان منتقل می‌شود.

فوق تخصص خون کودکان گفت: هرگز نباید به بهانه سیاهی دندان و یا یبوست از دادن شربت آهن به کودکان صرفنظر کنیم، چون این فقر آهن فقط کم خونی و مشکلات جسمی ایجاد نمی‌کند بلکه باعث مشکلات یادگیری، ذهنی و رفتاری در آنها نیز می‌شود.

نادر ممتازمنش، فوق تخصص خون کودکان و نوزادان و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی با حضور در برنامه «طبیب» شبکه سوم سیما با اشاره به تشریح علائم کم خونی در کودکان تأکید کرد: هرگز نباید به بهانه سیاهی دندان و یا یبوست از دادن شربت آهن به کودکان صرفنظر کنیم، چون این فقر آهن فقط کم خونی و مشکلات جسمی ایجاد نمی‌کند و باعث مشکلات یادگیری، ذهنی و رفتاری در آنها نیز می‌شود.   

 وی با اشاره به اینکه کم‌خونی‌ها به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شوند، عنوان کرد: کم خونی‌های حاد چند علت مشخص دارد که مهمترین علت آن خونریزی بر اثر تصادف و یا واریس مری و همولیزهای حاد مثل فاویسم است که در برخورد با مواردی که علت فاویسم است تعداد بسیاری از سلول‌های سرخ پاره شده و از طریق ادرار دفع می‌شوند، این افراد ممکن است کهیر بزنند و زردی هم بگیرند، کم خونی‌های حاد حتی می‌تواند منجر به مرگ شود.

این فوق تخصص خون کودکان  با اشاره به اینکه واژه کم خونی اصولا به معنای کم شدن حجم خون نیست بلکه گلبول‌های قرمز کاهش پیدا می‌کنند، اظهار کرد: اغلب کم خونی‌ها مزمن است و در مراحل اولیه علامتی ندارد، ممکن است فرد تنها یک رنگ‌ پریدگی مختصر داشته باشد و تنها با آزمایش خون متوجه آن شویم.

ممتاز منش یادآور شد:‌ اما اگر بیشتر شود رنگ‌پریدگی واضح است و ممکن است طپش قلب یا سرگیجه و احساس خستگی هم به همراه داشته باشد، در شیرخواران ممکن است شیرخوار به نفس نفس بیفتد، تعریق و بی‌رمقی و خستگی و در کودکان احساس کم حوصلگی به وجود آورد که البته کم خونی خفیف ممکن است همین علائم هم نداشته باشد.

وی توضیح داد:البته هر تعریقی به معنای کم خونی نیست چون کمبود ویتامین دی یا نارسایی‌های قلبی هم ممکن است باعث تعریق شود، اما یکی از علل می‌تواند کم خونی باشد، کبودی زیر چشم هم می‌تواند به دلیل کم خونی باشد اما از آن شایعتر به دلیل آلرژی است، یکی از جاهایی که کم خونی بچه را نشان می‌دهد کف دست است.

این فوق تخصص خون کودکان ابراز داشت: اگر کف دست در مقایسه با خودمان رنگ پریده‌تر بود می‌تواند نشانه کم خونی باشد، گاهی اوقات هم به وجود آمدن کبودی‌ها به تعداد زیاد در ساق پا می‌تواند نشانه پلاکت پائین باشد که اگر به موقع درمان نشود خطرناک است.

ممتازمنش با اشاره به اینکه در مراحل اولیه با شرح حال تغذیه‌ای به کم‌خونی کودک شک می‌کنیم، تصریح کرد: چون شایع‌ترین کم‌خونی، کم‌خونی ناشی از فقر آهن است، لذا اگر بچه‌ای در دو سال اول قطره آهن دریافت نکرده باشد یا تغذیه‌اش به گونه‌ای باشد که غنی از آهن نبوده باشد آن زمان ما یک آزمایش خون توصیه می‌کنیم، البته ممکن است کم خونی ارثی هم باشد. 

وی بیان کرد: گاهی برگه آزمایش نشان می‌دهد هموگلوبین خوبی است اما فریتین پائین است، این بدان معنی است که تعداد هموگلوبین خوب است یعنی در محدوده طبیعی سن است اما فریتین پائین نشان می‌دهد ذخائر آهن کم است چون در مرحله اول ذخائر آهن بدن کم می‌شود، بعد اندازه گلبول‌ها تغییر می‌کند و علائم کمبود آهن ظاهر می‌شود.

این فوق تخصص خون کودکان افزود: در مرحله سوم اگر درمان نشود هموگلوبین هم پائین می‌آید، در بچه‌ها محدوده طبیعی هموگلوبین با بزرگسالان فرق می‌کند و سطح آن پایینتر است، پس خانواده‌ها با دیدن برگه آزمایش نگران نشوند چون این تعداد باید با سن بچه مقایسه شود.

ممتاز منش با تأکید براینکه کم خونی‌هایی که مدت زیادی طول می‌کشد معمولا علت ارثی دارند، افزود: شایعترین کم خونی که در کشور ما هم کم نیست تالاسمی مینور است که کم خونی خفیف می‌دهد، تالاسمی مینور بیماری نیست و یک صفت است و تا آخر عمر هم برای فرد مشکلی ایجاد نمی‌کند.

وی گفت: داروی خاصی هم نداشته و حتی خوردن اسید فولیک هم ضرورتی ندارد، لذا نباید کودکان را در این زمینه که بیماری دارند که باید حتما دارو بخورند نگران کنیم فقط نکته اصلی آن این است که این فرد نمی‌تواند با فردی که تالاسمی مینور دارد ازدواج کند.

فوق تخصص خون کودکان در ادامه با اشاره به اینکه نباید به بهانه سیاهی دندان و یا یبوست از دادن شربت آهن به بچه‌ها صرفنظر کنیم، گفت: باید با مصرف ملین‌ها عوارض یبوست را جبران کرد، می‌توان شربت آهن را محلول در آب یا در آب پرتقال یا گوجه فرنگی به کودک داد یا ته دهان بریزند، اما درمان آهن بسیار ضروری است.

ممتاز منش افزود: چون این فقر آهن فقط کم خونی ایجاد نمی‌کند ما تعداد زیادی سلول در سسیتم عصبی‌مان داریم که نیاز به آهن دارند، چرا یک بچه‌ای که کمبود آهن دارد بدخلق می‌شود به دلیل کمبود همین آنزیم‌هاست و ما اگر درمان کم خونی ناشی از فقر آهن را به موقع انجام ندهیم اینها دچار مشکلاتی در رشد مغزی، تحصیل و یادگیری خواهند شد.

منبع: خبرگزاری فارس

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم 

والدین باید بدانند بازی با کودک یکی از روش‌هایی است که باعث رشد روحی و جسمی آنها می‌شود.

هنگامی که والدین به کاری مشغول هستند معمولا می‌خواهند فرزندان خود را سرگرم کنند. اگرچه بازی کردن کودکان بطور مستقل اهمیت زیادی دارد اما کودکان عاشق بازی با دیگران، به ویژه والدین خود هستند. آنها اشتیاق زیادی برای بازی با پدر و مادر خود دارند و از آنجا که حس بازی به طور طبیعی به سراغ آنها می‌آید، فرصت خوبی برای شناخت بهتر کودک و آموزش صحیح مهارت‌های جدید ایجاد می‌شود.

تفاوت در بازی‌های کودکان

بازی فردی

کودک تا پیش از دو سالگی به تنهایی قادر به بازی است و ساعت ها می‌تواند با یکی از اعضای بدن مانند انگشتان دست بازی کند. کودک در این سن نیازی به بازی با همسالان یا بزرگترها ندارد. تا پیش از دو سالگی کودک معمولا در حال اکتشاف محیط پیرامون خود است و با وسایل مختلف در گوشه و کنار خانه، خود را سرگرم می‌سازد.

بازی موازی

کودک پس از دو سالگی تا سال سوم معمولا به طور موازی بازی می‌کند. بازی موازی این گونه است که دو کودک در فاصله نیم متری یا کمتر و بیشتر با اسباب بازی مانند ماشین، بازی می‌کنند و گاه با یکدیگر اسباب بازی‌های خود را عوض می‌کنند. آنها با نگاه کردن به یکدیگر با هم تعامل دارند اما با یکدیگر بازی نمی‌کنند.

بازی اجتماعی

به طور کلی کودک بعد از سه سالگی به دنبال بازی با همسن و سال‌های خود است. کودکان در این سن دائم در حال تعامل با دیگران است و قادر به انجام بازی‌های مشارکتی و دسته جمعی است. کودکان به مرور رعایت نوبت، باخت و پیروزی را در بازی‌های جمعی می‌آموزند. به همین دلیل وجود همبازی برای کودک بسیار مهم است.

در واقع کودکان با برقراری رابطه، تعامل و بازی با دیگران، روابط خود را شکل می دهند. هنگام بازی با بچه‌ها به والدین فرصتی داده می‌شود تا مسائل را از دیدگاه آنها ببینند. کودکان از بازی برای کاوش در محیط، مهارت حل مسئله و تفریح استفاده می‌کنند. در طول بازی کودکان به والدین خود اعتماد کرده و می‌آموزند که چگونه با دیگران تعامل برقرار کنند و رقابت سالم داشته باشند.

بازی با کودک استرس را کاهش می‌دهد

وقتی زمانی را برای بازی با کودکمان اختصاص دهیم نسبت به ساعات دیگر بیشتر احساس شادی و خوشحالی داریم و کمتر استرس را تجربه می کنیم به همین دلیل به خصوص اگر بازی با فعالیت های فیزیکی همراه باشد یکی از روش‌های مقابله با استرس و ایجاد پیوند قوی عاطفی بین والدین و کودک است.

بازی با کودک باعث رشد مهارت‌ها می‌شود

تعامل با کودکان مانند خیلی از روش‌های دیگر به آنها می‌آموزد تا مهارت‌های اجتماعی خود را رشد دهند. بازی با کودکان باعث ایجاد هماهنگی چشم، دست و مهارت‌های حرکتی می‌شود.

خانواده‌ها باید بدانند با رنگ‌آمیزی، خانه‌سازی و دوچرخه‌سواری مهارت‌های حرکتی توسعه میابد. علاوه براین بازی با کودکان باعث افزایش عزت نفس می‌شود و به آنها کمک می کند که نقش خود را در جهان درک کنند.

الگوی کودکتان قرار خواهید گرفت

بچه ها در سنین کودکی به شدت از رفتار والدین الگو می‌گیرند. هنگامی بازی با کودک خود، نشان می‌دهید که بازی و فعالیت فیزیکی برایتان اهمیت زیادی دارد بازی با کودک موجب رشد مهارت‌های حرکتی می‌شود. والدین باید شرایط را به گونه‌ای فراهم کنند که کودکان از همان سنین پایین مهارت های حرکتی خود را رشد دهند تا از نظر فیزیکی قوی شوند.

بازی با کودک سلامتی و نشاط به همراه دارد

با افزایش فعالیت فیزیکی، کودکان تا حدودی برای زندگی فعال در آینده آماده می شوند، به همین دلیل از سلامت جسمی، روحی و عاطفی بیشتری در آینده برخوردار خواهند شد.

نکاتی که باید حین بازی با کودکان به آنها توجه داشت

برای بازی با کودک زمان تعیین کنید

ممکن است کودک در بازی خود تمام وسایل و کارکرد آنها را تغییر دهد، بنابراین مانع خیالپردازی های کودک نشوید.

هنگام بازی لمس و تماس بدنی مناسب با کودک را فراموش نکنید.

هنگام بازی به کودک اجازه دهید تا نوع بازی و نقش ها را خودش انتخاب کند هرچند که آنها تکراری باشد.

بازی کردن با کودکان فقط وظیفه مادران نیست بلکه پدرها نیز باید از بازی با کودک غافل نشوند.

قبل از بازی قوانین را وضع کنید که در طول بازی مجبور به اعمال محدودیت‌ها نباشید

ابراز محدودیت ها باید عاری از خشونت، اما با اقتدار باشد.

هنگام بازی با کودکان تلفن همراه و مشکلات دیگر را کنار گذاشته و توجه خود را معطوف کودک و لذت بردن از بازی با او کنید.

حین بازی فقط روی رابطه خود با کودکتان تمرکز کنید و مشکلات و مسائل مربوط به او را کنار بگذارید.

منبع: خبرگزاری آنا

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

به گفته محققان آلمانی کودکانی که رژیم غذایی ناسالم دارند در معرض ابتلا به کبد چرب هستند.

به گزارش عاجل، بنیاد کبد آلمان اعلام کرد که کبد چرب به دلیل سبک زندگی ناسالم که شامل تغذیه ناسالم (خوردن فست فود و غذا‌های سرشار از چربی و قند زیاد) و کم تحرکی است، بر کودکان به ویژه کودکان چاق تاثیر منفی می‌گذارد.

این بنیاد افزود: خطر ابتلا به کبد چرب در کودکانی که از مقاومت به انسولین رنج می‌برند، کودکانی که از سطوح بالای کلسترول مضر LDL رنج می‌برند و کودکانی که از فشار خون بالا رنج می‌برند نیز افزایش می‌یابد.

علائم کبد چرب بی اشتهایی، درد شکم، احساس نفخ و سیری، خستگی مداوم است و باید بلافاصله پس از مشاهده این علائم با پزشک مشورت کنید تا کبد چرب را به موقع درمان کنید و از عواقب جدی مانند سیروز و سرطان کبد جلوگیری کنید.

با اتخاذ یک سبک زندگی سالم مبتنی بر تغذیه سالم، یعنی مصرف زیاد سبزیجات، میوه‌ها و محصولات غلات کامل در کنار عدم مصرف فست فود، غذا‌های چرب و شیرینیجات ، علاوه بر ورزش منظم و فعالیت‌های حرکتی، می توان با کبد چرب مقابله کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.